به گفته هنریک اولیویرا ،ریاضیدان دانشگاه لیسبون در سال 1665 کریستین هایجنس، فیزیکدان هلندی و مخترع ساعت پاندولی در حالی که شرایط مناسبی از لحاظ جسمی نداشت و از بیماری رنج می برد روی تختی دراز کشیده بود .در همین حال به دو ساعتی که روی دیوار آویزان بودند نگاه می کرد. هایجنس متوجه چیز عجیبی شد , او دریافت که فارغ از نحوه شروع به حرکت پاندول ها، آن ها طی نیم ساعت در جهت مخالف یکدیگر به طرز یکسانی نوسان می کنند.
علت وقوع چنین پدیده ای که هایجنس آن را "نحوه عجیب تاثیر" نامید همچنان به شکل یک معما باقی مانده است. اما به تازگی محققان با تحلیل و آنالیز این دو ساعت پاندولی که از یک تیر یکسان آویزان هستند دریافتند که ساعت ها می توانند با نیرو هایی که روی تیر اعمال می کنند بر یکدیگر اثر گذاشته و به این شکل در عملکرد دیگری موثر باشند. گفتنی است تا به حال هیچ کس ایده آویخته شدن این ساعت ها را روی یک دیوار بررسی نکرده است.
اولیویرا و همکارش لویس ملو ،فیزیکدان دانشگاه لیسبون تصمیم گرفتند که چگونگی اندرکنش این پاندول ها با یکدیگر را از طریق یک دیوار ثابت به جای تیری متحرک که پیش از این محققان آزمایش نموده بودند بررسی نمایند.
طبق محاسبات محققان طی حرکت رفت و برگشتی پاندول ها امواج و پالس های صوتی از طریق دیوار به هر یک از ساعت ها از جانب یکدیگر وارد می شود. این امواج با نوسان پاندول ها تداخل نموده و در نهایت باعث عملکرد درست ساعت و پاندول ها می شود.
دانشمندان ایده خود درباره این ساعت های پاندولی را با انجام آزمایشی که در آن دو ساعت پاندولی روی یک ریل آلومینیومی آویخته شده بودند ارزیابی و بررسی کردند. نتایج حاصله نشان می دهند که تغییر در سرعت نوسان پاندول ها همزمان با سیکل های امواج صوتی روی می دهند.
علاوه بر این طبق برنامه ریزی های انجام شده محققان در نظر دارند تا با گسترش مدل خود رفتار سایر نوسان گرها همانند نوسان گرهای الکتریکی که برای تنظیم عملکرد مایکرو چیپ ها استفاده می شوند را نیز مورد ارزیابی و آزمایش قرار دهند .
No tags for this post.