تالاب ها قربانی بی تدبیری و سوء مدیریت ها شدند

محمد درویش، ‏‏پژوهشگر و فعال حوزه محیط‌ زیست در این خصوص به سیناپرس گفت: تقریبا اغلب تالاب های ایران ( چه تالاب های ثبت شده در کنوانسیون جهانی رامسر و چه تالاب های ثبت نشده) وضعیت بسیار نگران کننده ای دارند.

وی افزود: هم اکنون وضعیت تالاب های هورالعظیم، بام دژ، میانگرا، شیمبار( در استان خوزستان)، تالاب حله (بندر گناوه بوشهر)، کمجان و کانی برازان ( در مهاباد) بسیار نامناسب و نامطلوب است. تالاب گاوخونی نیز تقریبا خشک شده است. تالاب هایی مانند بختگان، طشک، کافتر( در اقلید فارس)، مهارلو، ارژن و پریشان و همچنین تالاب های آلماگل، آلاگل و آجی گل( در گلستان) نیز کاملا خشک شده اند.

وی اظهارداشت: حتی  تالاب ثبت شده شادگان نیز تقریبا 30 درصد تنوع زیستی خودش را از دست داده و بخش بزرگی از تالاب انزلی نیز نابوده شده است.

وی خاطرنشان کرد: اغلب تالاب های ما حتی در استان های برخوردار از آب مانند لرستان نیز تقریبا خشک شده اند و در وضعیت نامطلوبی قرار دارند. تنها دریاچه زریبار در استان کردستان نفس راحت می کشد که وضعیت او نیز به دلیل مشکلات محیط زیستی و ورود مواد آلاینده و پساب ها بسیار وخیم و نامناسب است.

به گفته درویش، دریاچه ارومیه نیز که دولت میلیاردها برای احیای آن هزینه صرف کرده است هم اکنون در بدترین وضعیت ممکن به سر می برد.
وی به علت و چرایی این مساله پرداخت و گفت: هم اکنون تلفیقی از مدیریت نامناسب و ناکارآمد، بارگذاری بیش از حد، تغییر اقلیم، افزایش دمای هوا، تبدیل ریزش برف به باران سبب شده تا چنین وضعیتی در کشورمان رخ دهد و حال تالاب هایمان بحرانی شود.

وی تاکید کرد: در حال حاضر مهمترین دلیل وضعیت نامناسب تالاب ها ناشی از این است که هیچ عزمی در حاکمیت وجود ندارد که حق آبه تالاب ها در هر سال تعیین شود و این حق آبه مقدم بر کشاورزی و صنعت و بعد از شرب، در اختیار تالاب ها قرار بگیرد. تا زمانی که اولویت تاب آوری تالاب ها بعد از کشاورزی و صنعت است ما هرگز نمی توانیم امیدوارم باشیم که هیچ تالابی در کشور ما به مرحله تاب آوری برسد مگر اینکه با سال ترسالی غیرعادی مانند سال 1398 روبرو شویم. در این هنگام موقتا آب مازاد وجود دارد که می تواند به سمت چاله های کویری و محیط های تالابی برود.

پژوهشگر و فعال حوزه محیط‌ زیست، به میزان خسارت های احتمالی این بحران پرداخت و گفت: طبق برآوردهای دولت، سالانه حدود 50 هزار میلیارد تومان خشکسالی به کشور خسارت وارد می کند. در ترسالی سال 1398 نیز همین میزان خسارت به دلیل از بین رفتن بخش بزرگی از زمین های کشاورزی، پل ها و تاسیسات به کشور وارد شد.

وی به اهمیت محیط های تالابی کشور پرداخت و در این خصوص اظهارداشت: محیط های تالابی می توانند مانند یک سد طبیعی عمل کنند و این سیل ها را در خودشان به آرامش برسانند. تالاب ها مهمترین منبع تغذیه کننده پرندگان هستند و پرنده ها می توانند به حاصلخیزی خاک و مبارزه با آفات کمک کنند. همچنین تالاب ها باعث تصفیه آب و افزایش ظرفیت گرمای ویژه می شوند. از سوی دیگر تالاب ها سبب می شوند تا میزان آبی گونه های زراعی کاهش یابد.

وی بیان کرد: با از بین رفتن تالاب ها، کشور به سمت خشکسالی پیش روی می کند و بیابان زایی می تواند خسارت های جبران ناپذیری برای ما به ارمغان بیاورد.

وی با ابراز نگرانی از اظهارات برخی از اعضای دولت و لایحه جدید مجلس گفت: متاسفانه با صحبت های برخی از اعضای دولت سیزدهم و لایحه جدیدی که اخیرا مجلس تصویب و عنوان کرده که هر کسی اگر بتواند زمین های کشاورزی اش را تغییر دهد و یک استخر و آلونک بسازد، نمی توانیم آینده خوب و درخشانی برای اکوسیستم ارزشمند ایران ترسیم کنیم. تصویب این لایحه کاهش پوشش گیاهی و تخریب گسترده تر محیط زیست را به دنبال دارد.

گفتگو: فرزانه صدقی

 

No tags for this post.