چاپ سه بعدی دی ان ای

پروژه اوریگامی (شکل هایی که به واسطه کاغذ های تا شده ساخته می شوند و در فرهنگ ژاپنی مرسوم هستند) ژنتیکی به عنوان یک طرح جدید شناخته نمی شوند و در طول سال گذشته بارها مباحثی در این باره مطرح شده است. این پروژه شامل روشی برای شکل دادن و در حقیقت خم کردن رشته های ژنتیکی است که منجر به ساخت یک شکل خاص از رشته های ژنتیکی می شود.

حال شرکت هایی مانند غول بزرگ دنیای کامپیوتر یعنی آی بی ام، به فکر استفاده از این روش برای ساخت میکروچیپ‌ ها هستند ولی این امر دلیلی برای عدم نگاه به اوریگامی ژنتیکی برای کاربردهای دیگر نخواهد بود. متخصصان انستیتوی کارولینسکا (Karolinska Institute) در کشور سوئد به تازگی روشی جدید برای استفاده از این ساختار ابداع کرده اند.

این متخصصان موفق شده اند تا رشته های ژنتیکی را به شکل یک خرگوش دربیاورند. البته هدف از این طراحی، زیبایی و ساخت یک اثر هنری نبوده است بلکه این تیم قصد دارند تا این ساختار را استوار ساخته و امکان تزریق آن به بدن انسان را فراهم سازند. اگر این پروژه موفقیت آمیز باشد و ساختار اوریگامی ژنتیکی در بدن انسان از هم فرو نپاشد می توان از آن استفاده های بسیار جدید انجام داد.

مهم ترین کاربردی که این تیم برای این پروژه در نظر گرفته اند مربوط به استفاده از این ساختار برای تحویل دارو به صورت بسیار دقیق است. در این روش، داور در قالب یک اوریگامی ژنتیکی به بدن وارد شده و تنها پس از رسیدن به نقطه ای خاص ساختار خود را در هم خواهد شکست. به این ترتیب فرایند تحویل دارو به بدن می تواند بسیار دقیق تر انجام شده و از آسیب های دارو به نقاطی که نباید با دارو برخورد داشته باشند نیز جلوگیری می شود.

این روش در حقیقت فرایندی مشابه عملکرد چاپ سه بعدی دارد. برای نمونه برای ساخت این اوریگامی ژنتیکی به شکل خرگوش، ابتدا طرح های سه بعدی آن در کامپیوتر پیاده سازی شده و پس از پردازش کامپیوتری شاهد تبدیل آن به طرح سه بعدی ژن ها هستیم. سرانجام این طرح به دانشمندان نشان می دهد که چگونه باید ژن ها را شکل بدهند تا ساختار اصلی مورد نظر به دست بیاید.

سرپرست این پروژه که ژورن هوگبرگ نام دارد نسبت به آینده آن خوش بین است و معتقد است که می توان با ادامه تحقیقات در بازه زمانی بین 5 تا 10 سال آینده به این فناوری در وضعیت عملیاتی دست پیدا کرد. به این ترتیب می توان برای نمونه، داروهای مبارزه با سرطان را مستقیما به سلول های سرطانی رسانده و موجب نابودی آنها شد و نیازی به نابودی سلول های کناری (فرایندی که در روش شیمی درمانی شاهد آن هستیم) نخواهد بود.

منبع

No tags for this post.