تردیدی نیست که مغز اصلی ترین نقش را در پاسخ دهی به استرس های گوناگون وارده به بدن دارد. اما این مطالعه جدید نشان می دهد که این وظیفه فقط بر عهده مغز نیست و سایر ارگان های بدن و نیز متابولیسم آن نیز ممکن است در این زمینه نقشی داشته باشند.
پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که گیرنده ای به نام گلوکوکورتیکوئید در بافت چربی می تواند بر نحوه پاسخگویی مغز به ساترس تاثیر بگذارد. البته این سیگنالها می توانند سودمند باشند و پاسخ مغز را به سمت مصرف کمتر انرژی و رویارویی بهتر با عامل استرس زا پیش ببرند.
همچنین این محققان به این نتیجه رسیدند که هورمون های استروئیدی موسوم به گلوکوکورتیکوئیدها با فعال کردن گیرنده های خود در بافت چربی، موجب تاثیر بر اجزای اصلی پاسخ متابولیسمی به استرس می شوند. در این آزمایش که بر روی موش ها به انجام رسید، ارتباطی منحصر به فرد بین سیگنال های ناشی از گلوکوکورتیکوئید در بافت چربی و بخش مربوط به تنظیم میزان انرژی و پاسخ به استرس در مغز یافت شد. از آنجا که سیگنالهای گلوکوکورتیکوئید برای تنظیم عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال ضروری است، یافت چربی می تواند به صورت مستقیم بر عملکرد سیستم عصبی که به چاقی، بیماری های متابولیسمی و نیز مشکلات مربتط با استرس مربوط هستند تاثیر بگذارد.
این یافته می تواند به درک هر چه بهتر سیگنال های مبادله شده بین چربی و مغز کمک کرده و شاید در نهایت به شناسایی روابط پیچیده موجود بین استرس، چاقی و نیز متابولیسم بدن بیانجامد. به این ترتیب شاید در آینده بتوان به داروها و یا درمان هایی برای از بین بردن اثرات منفی و درازمدت استرس دست یافت.
این پژوهش به تازگی در نشریه Psychoneuroendocrinology منتشر شده است.
No tags for this post.