به گزارش سیناپرس، برخی از ما وقتی در آینه نگاه می کنیم احساس خوبی از بدن و شکل ظاهری خود نداریم. برای برخی، این موضوع می تواند یک مشکل جدی باشد زیرا داشتن تصویر بدنی منفی تأثیر زیادی بر سلامت روان داشته و حتی مممکن است منجر به اختلالات خوردن شود.
تیمی از محققان در دانشگاه آنجلا راسکین واقع در انگلستان دریافتند که ارتباط بین مغز و روده ما ممکن است بر احساس مان در مورد ظاهرمان تأثیر گذار باشد.
پژوهشگران در مطالعات خود دریافتند که برخی از سیگنال های روده و سایر اندام های داخلی در سطح ناخودآگاه پردازش شده، سیستم عصبی آنها را تفسیر کرده و اطلاعات مربوط به وضعیت داخلی بدن را به مغز ارسال می کند.
این تیم در نظر داشت تا دریابد که این فرایند چه تاثیری بر تصویر بدن افراد دارد. به همین منظور محققان گروهی از بزرگسالان سالم بریتانیایی نظر سنجی به عمل آوردند تا مشخص شود که چگونه این افراد احساس خود را از تصویر و بدنشان در چهار گروه قدردانی از بدن، قدردانی از عملکرد بدن، شرمندگی از بدن و مشکل وزن بدن نمره گذاری می کنند.
آنها سپس قدرت ارتباط بین روده و مغز را با ثبت فعالیت الکتریکی در هر دو ناحیه به طور همزمان و واکنش های مغز به تغییرات ضربان قلب اندازه گیری کرده و دریافتند که شرکت کنندگان با واکنش مغز ضعیف تر به سیگنال های روده و قلب سطوح بیشتری از شرمندگی بدن و مشکل وزن را گزارش کردند. به گزارش سیناپرس،این تأثیر ممکن است به دلیل ارتباطات ضعیف تر بین مغز و بخش داخلی بدن باشد که بیشتر بر بخش خارجی تأکید کرده و ظاهر را به عنوان عاملی بسیار مهم در هنگام ایجاد نظر درباره خود مطرح می سازد.
دکتر جنیفر تاد (Jennifer Todd)، یکی از محققان پست دکتری در دانشگاه آنگلیا راسکین تاکید کرد این تحقیقات می تواند پیامدهایی برای کسانی که تصویر بدنی منفی دارند، داشته و تأثیری جدی بر زندگی آنها ایجاد کند.
اندازه گیری سیگنال روده و قلب در این مطالعه به طور بالقوه می تواند به عنوان یک نشانگر زیستی عمل کرده تا به شناسایی یا حتی پیش بینی تصویر منفی بدن و شرایط مرتبط با آن، مانند اختلالات خوردن کمک کند. علاوه بر این، با آموزش افراد برای آگاهی بیشتر از احساسات داخلی، ممکن است بتوان این سیگنال های ناخودآگاه را تقویت کرد.
دکتر تاد در خاتمه توضیحات خود گفت: «ما باید درک کنیم که چرا برخی از مغزها در تشخیص این سیگنال های داخلی بهتر از بقیه عمل می کنند. البته ممکن است این امر تا حدی به دلیل تفاوت در ارتباطات عصبی – آناتومیکی بین مغز و اندام های داخلی باشد و این موضوع نیازمند انجام تحقیقات بیشتری است.»
مترجم: مولود یوسفی
منبع: sciencefocus