این برج برخلاف سایر برج های و سازه های معماری موسوم به برج ، به سمت آسمان ساخته نشده است بلکه طبقات این برج به طور وارونه به داخل اعماق زمین می روند .در حقیقت کاربری اصلی این محوطه شگفت انگیز و برج وارونه داخل آن را یک صد و بیست و دو سال پیش ساخته شده ، برای کسی مشخص نیست و هیچ توجیه منطقی مبتنی بر الگوهای معماری مختلف انسانی در این محوطه دیده نمی شود .
این مجموعه توسط فردی به نام بارون رگالریا ساخته شده است که از اعضای یکی از مشهور ترین خانواده های اشرافی شهر پورتو به شمار می رفتند . وی در سال 1892 این املاک را خریداری کرده و با صرف هزینه ای بسیار سنگین آن را به این شکل در آورد . در حقیقت هیچ کس هدف اصلی این بارون ثروتمند را برای صرف این هزینه سنگین و ساخت مجموعه ای که نه کاربری اقامتی دارد و نه مقبره است و بنای یادبود و مذهبی نیز به شمار نمی رود .
در حقیقت وی در این مجموعه تلاش کرده است تا نشانه ها و سمبل های فکری خود را به نمایش بگذارد .
معماری و طراحی این مجموعه توسط معمار سرشناس و مشهور ایتالیایی یعنی لوئیجی مانینی انجام شده است .
ماحصل سرمایه مادی بارون رگالریا و هنر و تکنیک لوئیجی مانینی مجموعه ای بالغ بر چهار هکتار شد که در آن تعداد زیادی ابنیه و فضاهای وهم آلود طراحی شده و هر گوشه و کنار آن سرشار از نشانه های شوالیه های قرون وسطی و جنگجویان این دوره است .
این مجموعه تنها طی مدت زمان شش سال از سال 1904 تا 1910 میلادی ساخته شد . مشهور ترین اثر واقع در این مجموعه برج وارونه است که در دل زمین حفره ای صخره ای کنده اند که به صورت مارپیج به اعماق زمین فرو می رود .
این راه پله مارپیچ در مسیر خود با نه طبقه و نه پاگرد که هر کدام دارای پانزده پله است تداعی کننده طبقات بهشت و جهنم و برزخ در کتاب کمدی الهی اثر دانته ، نویسنده مشهور قرون وسطی است . در سراسر مسیر راه پله ها ستون هائی به سمت بیرون وجود دارد که همراه با حد فاصل طاق قوس دار بالای آن به عنوان پنجره ای رو به بیرون به بازدید کنندگان اجازه می دهد فضای داخلی برج معکوس را مشاهده کنند . گذشت سالیان طولانی سبب شده تا بر روی دیواره های سنگی و صخره ای این پله ها با لایه ای از خزه های طبیعی به رنگ سبز تیره پوشیده شود که خود این موضوع بر جذابیت و مرموزتر شدن فضای مجموعه افزوده است . با هر طبقه ای که به پائین تر نزدیک می شوید به تناسب از میزان خزه ها کاسته شده و به تاریکی افزوده می شود .
این پله ها در انتهای مسیر خود به یک غار که به مانند هزار تو یا لابیرنت طراحی شده می رسد که در آن تعداد زیادی راه وجود دارد که اگر مسیر درست را انتخاب نکنید باید ساعت ها در دالان های پیچ در پیچی که به هیچ جا منتهی نمی شوند چرخیده و در نهایت راه به جائی نخواهید برد . در انتهای این هزار تو نیز یک دریاچه وجود دارد .
No tags for this post.