به گزارش سیناپرس، کریستین الو گلاد، محقق مرکز مطالعات خشونت و استرس نروژ به همراه تیمی از پژوهشگران به بررسی شرایط افرادی پرداخت که یکی از عزیزان خود را از دست داده اند.
وی با بررسی رفتار و روحیات این افراد به مطالعه نحوه تطبیق پذیری انسان با مرگ اطرافیانش پرداخته و در این رابطه می گوید: اندوه یک واکنش عادی به از دست دادن یکی از نزدیکان است، اما از دست دادن عزیزان و مشکلات روحی ناشی از آن ممکن است سال ها به شدت به بازماندگان آسیب برساند.
وی در ادامه توضیحات خود افزود: اندوه پیچیده به عنوان یک احساس ترکیبی از اشتیاق و غم مداوم و شدید است که معمولاً با افکار یا تصاویر دائمی از متوفی همراه است و احساس ناباوری یا ناتوانی در پذیرش واقعیت دردناک مرگ فرد را به بازماندگان القا می کند.
برای انجام این مطالعه، اعضای این تیم پژوهشی با بازماندگان حمله تروریستی سال ۲۰۱۱ در جزیره اوتایا در نروژ که در این حمله یکی از نزدیکان خود را از دست داده بودند، مصاحبه کردند.
از مجموع ۲۷۵ فرد شرکت کننده در این مطالعه، ۲۵۶ نفر، یکی از نزدیکان صمیمی شامل دوست نزدیک خود را از دست داده، ۶ نفر یک عضو نزدیک خانواده خود را از دست دادند و ۱۳ نفر هم علاوه بر یک دوست نزدیک، یکی از اعضای خانواده یا شریک زندگی خود را در این حادثه تروریستی از دست داده بودند.
پژوهشگران در بازه های زمانی مختلف ۴ تا ۵ ماه پس از سانحه، ۱۴ تا ۱۵ ماه بعد و ۳۰ تا ۳۲ ماه پس از مرگ عزیزان این افراد، شرایط روحی آن ها را بررسی کرده و دریافتند بازماندگان با علائم اندوه پس از سانحه، به طور قابل توجهی دارای علائم غم و اندوه پیچیده تر و بیشتر هستند.
سرپرست این تیم مطالعاتی درباره یافته های خود اعلام کرد: ما متوجه شدیم با بررسی علائم اندوه پس از سانحه می توان واکنش های غم انگیز پیچیده ای را در یک بازه زمان پیش بینی کرد.به گزارش سیناپرس، این موضوع ممکن است پیامدهای مهمی برای پزشکانی داشته باشد که با بازماندگان آسیب های روحی کار می کنند.
به گفته گلاد، این یافته ها می تواند برای هر کسی که یک دوست یا فرد نزدیک خود را در یک حادثه آسیب زا از دست داده است، اعمال شود.
شرح کامل این پژوهش و یافته های به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی (Psychological Trauma: Theory, Research, Practice and Policy) منتشر شده و در اختیار علاقه مندان قرار دارد.
مترجم: احسان محمدحسینی