بیماری آلزایمر Alzheimer's diseaseکه به اختصار آلزایمر خوانده می شود، یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که در آن بتدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل می‌رود. بارزترین علامت بالینی آلزایمر، اختلال حافظه است. اختلال حافظه معمولاً بتدریج ایجاد شده و پیشرفت می‌کند. در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته های اخیر محدود می شود ولی بتدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می بینند. بروز اختلال در حافظه و روند تفکر سبب آسیب عملکردهای اجتماعی و شخصی بیمار شده و در نتیجه ممکن است سبب افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری بیمار شود.
آلزایمر رایج‌ترین شکل زوال عقل است. علائم این بیماری با از دست دادن قدرت حفظ اطلاعات بخصوص حافظهی موقت در دوران پیری آغاز شده و به‌تدریج با از دست دادن قدرت تشخیص زمان، افسردگی، از دست دادن قدرت تکلم، گوشه‌گیری و سرانجام مرگ در اثر ناراحتی های تنفسی به پایان می رسد. مرگ پس از پنج تا ده سال از بروز علائم اتفاق می افتد؛ اما بیماری حدود بیست سال قبل از ظهور علائم آغاز شده است. این بیماری با از دست رفتن سیناپس های نورونها در برخی مناطق مغز، نکروزه شدن سلول‌های مغز در مناطق مختلف سیستم عصبی، ایجاد ساختارهای پروتئینی کروی شکلی به نام پلاک‌های پیری (SP) در خارج نورون‌های برخی مناطق مغز و ساختارهای پروتئینی رشته‌های به نام NFT در جسم سلولی نورونها، مشخص می‌شود.
این بیماری را اولین بار روانپزشک آلمانی به نام آلویز آلزایمر در سال ۱۹۰۶ میلادی معرفی کرد. غالباً این بیماری در افراد بالای ۶۵سال بروز پیدا می کند؛ گر چه آلزایمر زودرس (با شیوع کمتر) ممکن است زودتر از این سن رخ دهد. در سال ۲۰۰۶ میلادی ۲۶٫۶ میلیون نفر در جهان به این بیماری مبتلا بودند و پیش‌بینی می‌شود که در سال ۲۰۵۰ میلادی از هر ۸۵ نفر یک مبتلا به آلزایمر وجود داشته باشد.
پنج درصد جمعیت ۶۵ ساله و بالاتر به بیماری آلزایمر متوسط تا شدید مبتلا هستند و این در حالیست که ۱۰ تا ۱۵ درصد سالمندان در همین گروه سنی از بیماری آلزایمر خفیف رنج می‌برند.
در حال حاضر، هیچ تستی وجود ندارد که به تنهایی بتواند امکان وجود آلزایمر را در افراد پیش بینی کند. از طرفی، از آنجایی که راهی برای درمان یا جلوگیری از پیشرفت بیماری وجود ندارد، تشخیص سریع بیماری می تواند به شروع پروسه درمان کمک شایانی کند. همچنین، تمامی راه های تشخیص، راه های تهاجمی و گرانی هستند که به بیمار فشار ایجاد می کنند، اما محققان دانشگاه آلبرتا در کانادا کشف کرده اند که با بررسی مواد موجود در بزاق می توان، احتمال بروز این بیماری را با تکنیکی بسیار ساده، ارزان و سریع پیش بینی کرد.
No tags for this post.