به گزارش سیناپرس، قلب انسان از زمان جنینی تا لحظه مرگ، بدون توقف در حال فعالیت بوده و هیچ استراحتی ندارد. به طور طبیعی اگر شما از هر یک از عضلات بدن خود استفاده مداوم داشته باشید، این عضله خسته شده و حتی ممکن است دچار کاهش سلول شده و به اصلاح شما درگیر عضله سوزی شوید.
این مساله در حالی است که بافت قلب شما به طور کامل ماهیچه ای بوده و البته عضلات آن نیز شبیه ماهیچه های اسکلتی شماست و چون عضلات دو سر و چهار سر که به استخوان متصل شده اند، نیست.
این موضوع در درجه اول به این دلیل است که قلب از ماهیچه خاصی ساخته شده که متشکل از سلول های ویژه ای به نام کاردیومیوسیت است. برخلاف سایر سلول های عضلانی بدن، کاردیومیوسیت ها در برابر خستگی بسیار مقاوم هستند. به گزارش سیناپرس، درست است که کاردیومیوسیت ها در درجه اول مانند دیگر ماهیچه های شما به واسطه میتوکندری تغذیه می شوند، با این حال، چگالی کاردیومیوسیت ها ۱۰ برابر میتوکندری است و این ویژگی سبب شده است تا خروجی انرژی آنها به شدت افزایش پیدا کند.
کاردیومیوسیت ها به طور طبیعی به گونه ای تکامل یافته اند که خون رسانی بیشتری داشته و در فرایند جذب اکسیژن از خون نیز بهتر از سلول های ماهیچه ای معمولی عمل می کنند. به علاوه ، قلب سلاح مخفی دیگری نیز در برابر خستگی دارد. این عضو حیاتی بدن از نظر سوخت انعطاف پذیر بوده و می تواند گلوکز، اسیدهای چرب آزاد و لاکتات را مصرف کند.
حال ممکن است این سوال برای شما مطرح شود که چرا همه ماهیچه های بدن از کاردیومیوسیت ها ساخته نشده اند؟ در پاسخ باید گفت که سلول های کاردیومیوسیت با وجود تمام مزایای فوق الذکر، بدون تأمین عصب، منقبض شده و امکان انجام حرکات ارادی هدفمند را ندارند.به گزارش سیناپرس، اما وقتی نیاز به ضربان مداوم و بدون خستگی باشد، قلب به گونه ای تکامل یافته است تا کار خود را به خوبی و بدون مشکل انجام دهد. به این ترتیب شاهد هستیم که سلول های قلب نیازی به استراحت نداشته و همواره در تکاپو و تپش هستند.
مترجم: زهرا همراز
منبع: sciencefocus