به گزارش سیناپرس، بیماری مولتیپل اسکلروزیس یا به اختصار «ام اس» یک بیماری سیستم اعصاب مرکزی است که در آن، سلول‌های عصبی غشای بیرونی خود موسوم به میلین را از دست داده و دچار التهاب می‌شوند. شیوع ام اس بین دو تا ۱۶۰ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر در کشورهای مختلف متفاوت است و اکثر مبتلایان، بین ۱۸ تا ۲۵ سال دارند.
بروز بیماری فوق در سال‌های زیر ۱۶ سالگی و بعد از ۴۰ سالگی معمولاً نادر است و البته شیوع آن در زنان حدوداً چهار برابر مردان است. بیماری‌ام اس دارای چهار نوع کلی شامل: نوع بهبود یابنده-عودکننده، نوع پیش رونده اولیه، نوع پیش رونده ثانویه و نوع پیش رونده-عودکننده است.
اگرچه استعداد ژنتیکی فرد بنا بر گفته پژوهشگران برای ابتلا به ام اس نقش دارد، اما حداکثر تأثیر ژن‌ها در ابتلا به آن ۳۰ درصد است. به گزارش سیناپرس، همچنین خصوصیات رفتاری و روانی درکنار سطح اجتماعی و اقتصادی افراد در مجموع اثر حدوداً ۱۰ درصدی دارد. اما حدود ۶۰ درصد از علت ابتلا به این بیماری به برخورد یک یا چند عامل محیطی مربوط می‌شود. فاکتورهای محیطی مانند عفونت‌های ویروسی، توزیع جغرافیایی، رژیم غذایی، کاهش سطوح ویتامین دی و میزان در معرض نور خورشید بودن در کنار استرس جزو عوامل تاثیرگذار بر آن هستند. مشخصه مهم این بیماری التهاب سیستم اعصاب مرکزی است.
با توجه به این که این بیماری در افراد جوان رخ می‌دهد و بروز آن در زنان بسیار بیشتر از مردان است، گروهی پژوهشی از دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بر آن شده‌اند تا از طریق انجام یک مطالعه تحقیقاتی، تاثیرات یک داروی خاص را بر بهبود عملکرد جنسی زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بررسی کرده و از این طریق گامی مؤثر در راستای افزایش کیفیت زندگی این زنان و خانواده‌های آن‌ها بردارند.
این مطالعه بر روی 60 زن مبتلا به ام اس نوع بهبود یابنده- عودکننده که تحت درمان‌های معمول بوده و همچنین دارای اختلالات جنسی بوده‌اند، انجام شده است.
به نیمی از این افراد داروی موسوم به «بوپروپیون» داده شد. سپس چهار و هشت هفته پس از شروع استفاده از این دارو، افراد فوق از نظر وضعیت صمیمیت جنسی، عملکرد جنسی زنان و شدت خستگی و افسردگی مورد بررسی قرار گرفته و با گروهی که دارو مصرف نکرده بود، مقایسه شدند.
نتایج این مطالعه جالب، اثربخشی درمان با داروی بوپروپیون را در بهبود اختلالات جنسی و افسردگی در بیماران زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس نشان داد.
بنا بر گفته میترا ملایی نژاد، محقق و استادیار پژوهشی مرکز تحقیقات علوم رفتاری و گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و هفت همکار دیگرش در این تحقیق، «نتایج ما نشان داد که علاوه بر کاهش اختلالات عملکرد جنسی، میزان افسردگی و خستگی زنان فوق نیز به دنبال استفاده از داروی بوپروپیون کاهش قابل توجهی می‌یابد».
به گزارش سیناپرس، آن‌ها می گویند: «اثربخشی داروی فوق، تداوم زمانی مناسبی نیز دارد و می‌توان نتیجه گرفت که این دارو می‌تواند به عنوان یک داروی مؤثر در درمان اختلالات جنسی زنان مبتلا به ام اس به کار گرفته شود».
ملایی نژاد و همکارانش پیشنهاد داده‌اند مطالعات بیشتری بر روی جمعیت‌های بزرگ‌تر و دوره‌های طولانی تر انجام گیرد تا اثرات و عوارض این دارو به صورت دقیق تر مطالعه شود. چراکه به دلیل شیوع بالای اختلال میل و برانگیختگی جنسی در این بیماران و نظر به این که بیشتر بیماران در سنین جوانی هستند، این مشکل بایستی به نحو مناسب شناسایی و و درمان شود.
به عقیده آن‌ها، «با توجه به این که آموزش سلامت جنسی و مداخلات زود هنگام نه تنها به دلایل پزشکی بلکه به عنوان یک ضرورت در راستای استحکام زندگی زناشویی غیر قابل انکار است بهتر است غربالگری جنسی در ابتدای بیماری و در سیر آن توسط یک سکسولوژیست و یا روانپزشک ماهر در حوزه سکس تراپی انجام گیرد».
این یافته‌های پژوهشی را مجله علمی، تخصصی و پژوهشی «زنان، مامایی و نازایی» وابسته به معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و انجمن متخصصین زنان مامایی نازائی ایران شاخه خراسان منتشر نموده است.
گزارش: محمدرضا دلفیه