به گزارش سیناپرس به نقل از آسوشیتدپرس، در حال حاضر، افرادی که به دلیل معلولیت قادر به حرف زدن یا نوشتن نیستند، راه های محدودی برای برقراری ارتباط با دیگران دارند. به عنوان مثال، یکی از افرادی که در این تحقیقات شرکت کرده، از یک نشانگر متصل به کلاه بیسبال برای برقراری ارتباط استفاده می کند به طوری که با حرکت دادن سر، به کلمات یا حروف نوشته شده روی نمایشگر اشاره می کند.
برخی دستگاه ها هم هستند که حرکات چشم بیماران را تجزیه و تحلیل می کنند. اما این ابزارها عملکرد کندی داشته و برای گفتار بسیار محدود هستند. بهره گیری از سیگنال های مغزی برای کار کردن در مورد افراد معلول یکی از بهترین شیوه های ارتباطی است.
در سال های اخیر، آزمایش های انجام شده با پروتزهای تحت کنترل ذهن به افراد فلج امکان داده تا بتوانند با استفاده از بازوی رباتیک، با دیگران دست داده یا حتی با بازوی رباتیک نوشیدنی بنوشند. این سیستم این گونه عمل می کند که فرد تصور می کند در حال حرکت است و این سیگنال های مغزی از طریق رایانه به اندام مصنوعی منتقل می شود.
به گزارش سیناپرس، این آزمایش و رسیدن به این نقطه سال ها زمان برده و مطالعات زیادی روی آن انجام شده است اما تحقیقات اخیر گام رو به جلویی حساب می شود که می تواند در آینده ای نزدیک به بیماران معلولی که به دلیل آسیب یا بیماری قادر به حرف زدن نیستند، کمک کند تا بار دیگر بتوانند با دیگران ارتباط برقرار کنند.
محققان دانشگاه کالیفرنیا با این تحقیقات، روی تولید اندام های مصنوعی عصبی گفتاری کار کرده اند که آن دسته از امواج مغزی را کدگذاری می کنند که در حالت معمول، تارهای صوتی، حرکات کوچک ماهیچه های لب ها، فک، زبان و حنجره را کنترل کرده و هر کدام، اصوات صامت و مصوت را ایجاد می کنند.
داوطلب این آزمایش، مرد 30 سال به بالایی بود که 15 سال به دلیل سکته در ساقه مغز، دچار فلج گسترده شده و قادر به تکلم نبود. محققان، الکترودهایی را در سطح مغز او کار گذاشتند که مسئول کنترل گفتار است. سپس، هنگامی که این مرد معلول سعی می کرد کلمات متداولی مانند «آب» یا «خوب» را بیان کند، یک کامپیوتر، الگوها را تجزیه و تحلیل کرده و در نهایت توانست بین 50 کلمه ای که می تواند بیش از 1000 کلمه ایجاد کند، تمایز قائل شود.
در برابر سؤالاتی مانند «تشنه هستی؟» که از او پرسیده می شد، این دستگاه به بیمار کمک کرد تا عبارت «نه، تشنه نیستم» را با تبدیل صدا به نوشتار، بیان کند. به گزارش سیناپرس، پس از تلاش فرد برای برقراری ارتباط و پردازش الگوها، حدود 3 تا 4 ثانیه زمان لازم است تا کلمات روی نمایشگر نقش ببندد. این شیوه به اندازه حرف زدن سریع نیست اما تا همین اندازه هم می تواند به افراد معلول در برقراری ارتباط کمک کند.
مترجم:ندا جوادهراتی
No tags for this post.