در سال 2012 محققان این مرکز برای نخستین‌بار موفق به تولید اسپرم مصنوعی شدند که از قابلیت کاشت درون تخمک طبیعی برخوردار بود؛ اما تنها دو درصد از جنین‌های ایجاد شده به موش‌های سالم تبدیل شدند.
در مطالعه اخیر، محققان از طریق دستکاری و تنظیم دو ژن در اسپرم، اقدام به بهبود روش قبلی کردند که شانس موفقیت و تبدیل شدن جنین به موش سالم را تا 20 درصد افزایش داد.
تحقیقات نشان داد، با استفاده از قطع ژن و آنزیم اتصال CRISPR/Cas9، می‌توان چندین ژن دیگر را دستکاری کرد که به درک بهتر تأثیرگذاری این ژن‌ها بر رشد موش کمک می‌کند.
محققان با تخریب هسته تخمک و جایگزین کردن آن با یک جفت دی‌ان‌ای از پدر، موفق به تولید اسپرم مصنوعی شدند. گامت حاصل یک هاپلوئید است، به این معنی که تنها دارای یک جفت دی‌ان‌ای است، اما هنوز هم می‌تواند درون تخمک طبیعی کاشته شده و مانند اسپرم طبیعی عمل کند.
اسپرم مصنوعی بدون دم است، درنتیجه فاقد قابلیت شنا کردن مشابه اسپرم طبیعی است؛ اما برای دستیابی به اهداف تحقیق باید از برخی ویژگی‌ها صرف نظر کرد. با کنترل نیمی از ژن‌ها در جنین، محققان می‌توانند درک بهتری از عملکرد ژن‌های خاص پیدا کرده و درمان‌های جدیدی برای اختلالات ژنتیکی یا سرطان در انسان توسعه دهند.
در آزمایش‌های انجام شده با استفاده از اسپرم مصنوعی، 125 جنین ایجاد شدند که 39 جنین سالم بدنیا نیامدند؛ اما همین ارتش کوچک از موش‌های نیمه شبیه‌سازی شده (کلون شده) برای تحقیقات در حوزه بیماری‌های ژنتیکی قابل استفاده خواهند بود.
نتایج این دستاورد در مجله Cell Stem Cell منتشر شد.
No tags for this post.