پروتز پستان بی خطر یا مضر ؟

به گزارش سیناپرس، این جراحی ضمن داشتن مزایا ممکن است مانند جراحی های دیگر با عوارض زودرس و دیررس و خطراتی مانند ابتلا به سرطان لنفوم همراه باشد. از سوی دیگر زنانی که قصد بارداری و شیردهی دارند باید پیش از انجام این عمل، یک سری نکات را رعایت کنند که در ادامه به آنها اشاره می شود.

دکتر طیبه نیکوخرسند، متخصص جراحی عمومی در گفتگو با سیناپرس گفت: در حال حاضر پروتز به دو گروه پروتزهای سالینی( آب نمکی) و ژل سیلیکونی تقسیم می شوند؛ پروتز های سالینی، از آب نمک استریل پر شده و دارای جدار سیلیکونی غیر قابل نفوذ هستند. این نوع پروتز برای خانم های بیش از 18 سال مورد استفاده قرار می گیرد. پروتز های سیلیکونی که با ژل سلیکون پر شده اند نیز ظاهری نرم و صاف یا زبر و خشن دارند. مزیت پروتزهای خشن این است که احتمال کپسول و چرخش کامل کاهش پیدا می کند. این نوع پروتزها نیز برای خانم های بالای 22 سال مورد استفاده قرار می گیرد.

بیشتر بخوانید:

عمل پروتز سینه چگونه انجام می‌شود؟

این عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینا افزود: همچنین پروتزها از نظر شکل ظاهری به دو گروه گرد و قطره اشکی(آناتومیکال) تقسیم بندی می شوند؛ ظاهر پروتز قطره اشکی شبیه بافت طبیعی پستان است. قسمت پایین این پروتز برجسته تر و بالای آن باریک تر است اما خانم ها بیشتر نوع گرد پروتز را ترجیح می دهند زیرا قسمت بالای پستان را هم پر می کند. از سوی دیگر اگر پروتز گرد دچار چرخش شود، ظاهر پستان تغییر زیادی پیدا نمی کند.

وی اظهارداشت: محل قرارگیری پروتز نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. پروتز می تواند زیر عضله قفسه سینه یا زیر بافت پستان قرار گیرد. روش های قرار دادن آن نیز می تواند از راه زیر بغل، چین تحتانی پستان یا قسمت دور هاله باشد.

نیکوخرسند  خاطرنشان کرد: پروتز به عنوان یک جسم خارجی مانند هر عمل جراحی دیگر همراه با یک سری عوارض زودرس و دیررس است. عوارض زودرس این جراحی مانند تجمع مایع سروما اطراف پروتز پستان، خون مردگی، تجمع لخته خون و احتمال عفونت ممکن است در فاصله کوتاه پس از عمل بروز کند.

وی یادآور شد: یک سری عوارض دیررس مانند تشکیل کپسول دور بافت پروتز ممکن است بعدها بروز کند. این امر منجر به چرخیدن و دردناکی پروتز می شود به همین دلیل کپسول باید با عمل جراحی خارج شود. یکی دیگر از عوارض دیررس پروتز، پارگی است؛ اگر چنانچه  پروتزهای سالینی پاره شوند، مایع آب و نمک توسط بدن دفع می شود و اتفاقی رخ نمی دهد. اگر پروتز ژلی پاره شود، ژل مانند پاستیل در محل اصلی خود متصل می ماند و انتشار پیدا نمی کند. یکی دیگر از عوارض دیررس، احتمال ایجاد سرطان لنفوم در کپسول پروتز است. هرچند این احتمال بسیار نادر است اما فردی که قصد انجام پروتز دارد باید این احتمالات را نیز مد نظر قرار دهد.

به گفته وی، بهتر است هر سه سال یکبار فرد با انجام MRI احتمال ایجاد عوارض دیررس را پیگیری کند. همچنین توصیه می شود هر 10 سال یکبار، افراد پروتزشان را تعویض کنند؛ طی این مدت امکان دارد فرد با رخ دادن اتفاق هایی مانند بارداری، شیردهی، افزایش سن، کاهش الاستیسیته پوست، نیاز به جراحی و بازسازی مجدد پستان یا تعویض پروتز داشته باشد.

دوران بارداری اثر سویی روی پروتز ندارد

نیکوخرسند در پاسخ به این سوال که بهترین زمان جراحی پروتز برای زنان چه زمانی است و آیا پروتز پستان می تواند تاثیر سویی به روی بارداری داشته باشد یا خیر؟ به سیناپرس گفت: زمانی که صحبت از بارداری و شیردهی پیش می آید، باید جراحی پروتز را به چند مرحله تقسیم بندی کنیم. یک مرحله پیش از بارداری است؛ در این مرحله فرد هنوز باردار نشده و قصد انجام گذاشتن پروتز را دارد. اولا او باید این نکات را مد نظر بگیرد که این جراحی مانند هر جراحی دیگری 6 تا 8 هفته زمان نیاز دارد تا بافت پستان ترمیم شود. اگرچنانچه فرد قصد بارداری دارد باید فاصله بین عمل جراحی و بارداری اش حداقل 6 ماه باشد تا پس از بروز عوارض کوتاه مدت بتواند تحت درمان قرار گیرد.

این متخصص جراحی عمومی افزود: بیشتر ترجیح بر این است که ابتدا افراد باردار شوند تا پس از شیردهی با ایجاد تغییراتی که در پستان رخ می دهد پزشک بتواند حین جراحی این تغییرات را ترمیم کند اما اگر فرد در فاصله کوتاه مدت قصد بارداری ندارد، می تواند جراحی انجام دهد منتها حتما باید به پزشک معالج خود اطلاع دهد تا پزشک نوع برش و محل قرار دادن پروتز را به گونه ای انتخاب کند که بعدا با شیردهی اش منافاتی نداشته باشد.

وی خاطر نشان کرد: دوران بارداری اثر سویی روی پروتز ندارد و متقابلا پروتز نیز اثر سویی روی بارداری ندارد. هرکدام پروسه خودش را طی می کند. عوارض دیر رس پروتز مانند ایجاد کپسول، پارگی ممکن است در زمان بارداری هم رخ دهد، ربطی به بارداری ندارد.

این جراحی عمومی صریح کرد: همچنین ممکن است به علت اثرات هورمونی دوران بارداری مانند افزایش هورمون استروژن و پروژسترون، سینه یک مقدار پر خون و دردناک شود؛ عوارضی که در تمام بارداری ها رخ می دهد و اثر سویی ندارد. برخی از بیماران می ترسند که بزرگ شدن سینه شان، به پروتز فشار وارد کند و باعث پارگی آن شود، در صورتی که اینگونه نیست و بارداری و افزایش حجم خون، اثری روی پروتز ندارد. فقط ممکن است کسانی که کپسول دارند، درد ناشی از سنگینی کپسول آنها را اذیت کند.

پروتز هیچ مشکلی برای جنین ایجاد نمی کند

نیکوخرسند گفت: مساله بعدی بحث جنین است. تاکنون موردی مشاهده نشده سیلیکونی که پروتز است از طریق جفت وارد جریان خون یا به جنین منتقل شود به همین دلیل وجود پروتز هیچ اثر منفی روی بچه در ایجاد اختلالات مادرزادی و اثرات منفی دیگری ندارد بنابراین می توان گفت استفاده از پروتز حین بارداری هیچ مشکلی برای بیمار یا برای جنین ایجاد نمی کند.

این عضو تیم تخصصی مرکز درمان ناباروری ابن سینا افزود: مرحله بعدی، پس از بارداری است؛ در حالت عادی پس از اتمام بارداری به دلیل کاهش هورمون ها حجم پستان و وزن کمتر می شود. حجم پستان پس از زایمان تمایل دارد بار دیگر به حالت اول خود برگردد اما برگشتن حجم سینه به حالت اول به عوامل مختلفی مانند میزان افزایش حجم و وزن مادر در دوران بارداری، اندازه سایز پستان پیش از بارداری، ژنتیک و تغذیه فرد بستگی دارد. ممکن است پستان کاملا صد در صد به حالت پیش از بارداری اش برنگردد؛ گاهی اوقات حتی خانم ها افتادگی پوست پیدا می کنند که نیاز است حتما جراحی مجدد انجام دهند.

وی  عنوان کرد: توصیه می شود اگر خانم ها قصد شیردهی ندارند، حداقل باید تا 6 ماه پس از بارداری صبر داشته باشند، پس از آن با برگشتن مجدد پستان به حالت طبیعی اقدام به گذاشتن پروتز یا جراحی مجدد کنند. در حالت عادی بسیاری از خانم ها ممکن است نتوانند شیردهی موفقی داشته باشند؛ شیردهی به دو عامل بچه و مادر ارتباط دارد. جدا از مشکلات بچه، مادر ممکن است به علت شاغل بودن نتواند شیردهی داشته باشد یا به علت ایجاد زخم و دردی دردناک در نوک سینه، قادر به شیردهی نباشد. همچنین ممکن است خود بافت پستان توانایی شیردهی کافی نداشته باشد.

به گفته وی، نوک پستان غیر متقارن و رشد نکردن قسمتی از بافت پستان از جمله دلایل اصلی است که امروزه اغلب خانم ها اقدام به گذاشتن پروتز می کنند؛ رشد نکردن قسمتی از بافت سینه باعث می شود که فرد نتواند شیردهی داشته باشد بنابراین داشتن یا نداشتن پروتز نقشی در شیردهی این افراد ندارد.

این متخصص جراحی عمومی ادامه داد: از سوی دیگر اگر خانم هایی که قصد بارداری دارند باید پیش از گذاشتن پروتز به پزشک معالج شان این مساله را عنوان کنند که قصد شیردهی دارند. در این مواقع پزشک برای گذاشتن پروتز از چین زیر پستان یا چین زیر بغل به عنوان برش استفاده می کند. بهترین محل پروتز زیر عضله است. چین زیر پستان و چین زیر بغل کاری به بافت پستان ندارد و آسیبی به پستان نمی زند. پروتزی هم که زیر عضله قرار می گیرد هیچ تماسی با بقیه بافت پستان ندارد. پس منعی برای شیردهی ایجاد نمی کند.

عوارض پروتز برای تمام خانم ها یکسان است

نیکوخرسند گفت: با برش دور قسمت هاله رنگ پستان 2 اتفاق رخ می دهد. هم مجاری و هم اعصاب سطحی قطع می شود. اگر مجاری قطع  شده باشد شیر تولید می شود اما نمی تواند خارج شود به همین دلیل شیر تجمع پیدا می کند و توده تشکیل می دهد. حتی می تواند عفونت و التهاب ایجاد کند.

به گفته وی، از سوی دیگر هنگام مکش بچه، ترشح هورمون پرولاکتین و اکسی توسین تحریک و تولید شیر اتفاق می افتد. اگر چنانچه اعصاب سطحی این ناحیه قطع شده باشد، این تحریکات اتفاق نمی افتد. هورمون ها ترشح نمی شوند و شیردهی و تولید شیر رخ نمی دهد بنابراین اگر خانمی قصد بارداری و شیردهی دارد حتما باید از برش هاله سینه صرف نظر کند و برش چین تحتانی یا برش زیر بغل داشته باشد و حتما پروتز باید پشت عضله برود زیرا پروتز وقتی پشت بافت پستان قرار می گیرد، می تواند غدد شیری را تحت فشار قرار دهد و مانع رشد، ترشح و خروج شیر شود.

وی در پایان به سیناپرس گفت: در کل عوارض شیردهی در خانم هایی که پروتز دارند برابر خانم هایی است که پروتز ندارند. اگر محل برش و محل قرار گیری پروتز درست انتخاب شود معمولا شخص دچار مشکل نمی شود و شیردهی موفقی خواهد داشت.

گفتگو: فرزانه صدقی

 

No tags for this post.