به گزارش سیناپرس، بی‌اختیاری ادراری عبارت است از ناتوانی در حفظ یا دفع ادرار در زمان ناخواسته که معضل اجتماعی و بهداشتی شناخته شده ای است و بر اثر کاهش سطح فعالیت عضلات کف لگن به وجود می‌آید. این عارضه در زنان شایع‌تر از مردان است و در تمامی سنین دیده می‌شود.
علاوه بر مشکلات دفعی و مشکلات ارگان‌های لگنی و همچنین اختلال عملکرد جنسی با بی‌اختیاری ادراری، مطالعات در سال‌های اخیر، شیوع برخی دردهای عضلانی اسکلتی به‌خصوص در نواحی لگن و کمر را همراه با این عارضه نشان داده‌اند.
به گفته متخصصان، از دست دادن کنترل ادرار در زمان افزایش سریع فشار داخل شکمی مثل عطسه کردن و یا سرفه کردن و خندیدن و بلند کردن اشیا در خانم‌های دارای بی‌اختیاری ادرار استرسی تشخیص داده می‌شود که این علائم شامل کم شدن کشش عضلات، ضعف عضلات کف لگن و عدم به کار گیری این عضلات در زمان لزوم است. به گزارش سیناپرس، بی‌اختیاری ادرار زمانی به وجود می‌آید که گروهی از مشکلات عمومی و مشابه در خانم‌ها به وجود آمده که این مشکلات در جسم و ذهن فرد و نیز احساس مقبولیت اجتماعی می‌توانند تأثیرگذار باشند.
برای اطلاعات بیشتر می توانید این مطلب را بخوانید:
بی اختیاری ادراری در زنان ، علت ها و درمان
به منظور کمک به حل این مسئله، محققانی از دانشگاه خوارزمی تهران با همکاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، مطالعه ای را انجام داده‌اند که در آن، تأثیر برخی تمرینات خاص موسوم به کگل و تمرینات ثباتی بر ناتوانی عملکردی، کیفیت زندگی و بی‌اختیاری ادرار در زنان بررسی شده است.
در این تحقیق، از مشارکت 45 نفر از زنان مبتلابه بی‌اختیاری ادرار و کمردرد بهره گرفته شد. این زنان به مدت 8 هفته تمرینات کگل و همچنین تمرینات ثباتی را انجام دادند و سپس وضعیت آن‌ها در کمردرد و کنترل ادرار مجدداً بررسی گردید.
با توجه به یافته‌های این مطالعه، هر دو نوع تمرین، اثرات خاص خود را در بهبود وضعیت این زنان داشتند. اما تمرینات ثباتی نسبت به تمرینات کگل در زنان مبتلابه بی‌اختیاری استرسی ادرار و کمردرد مؤثرتر واقع شد.
بنا بر گفته سید صدرالدین شجاع‌الدین، دانشیار و محقق دانشکده تربیت‌بدنی دانشگاه خوارزمی و همکارانش در این تحقیق، «طبق نتایج تحقیق ما، هر دو پروتکل تمرینی کگل و ثباتی بر ناتوانی عملکردی، کیفیت زندگی و بی‌اختیاری ادرار زنان مبتلابه بی‌اختیاری استرسی ادرار و کمردرد دارای تاثیرات مفیدی بوده‌اند».
آن‌ها معتقدند: «لذا با توجه به این که تمرینات کگل و ثباتی نیاز به هیچ وسیله و ابزار خاصی ندارند و موجب بهبودی معنادار در مشکلات ذکر شده می‌گردند، انجام آن‌ها در فیزیوتراپی‌ها و کلینیک‌های که با بیماران مزمن اسکلتی عضلانی سروکار دارند توصیه می‌شود».
در تمرینات کگل و تمرینات ثباتی، فرد پس از گرم کردن عمومی عضلات بدن، با راهنمایی محقق، عضلات خاص کف لگن خود را یافته و با منقبض کردن مرتب آن‌ها، موجب افزایش توان و بهبود عملکردشان می‌گردد.
به گزارش سیناپرس، این یافته‌های علمی را «مجله پرستاری و مامایی» متعلق به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه منتشر کرده است.
گزارش: محمدرضا دلفیه