مهندس محسن پویان با اشاره به اینکه آقطی را با نام هایی چون خمان کبیر، آقطی سیاه، سبوقه، تِر، دارگن، انگور کولی و خمان می‌شناسند، گفت: طبیعت این گیاه سرد و خشک است.
وی با اشاره به اینکه گل های این گیاه مدر، معرق و تب بر است و در بیماری های سیفلیس و روماتیسم کاربرد دارد، بیان کرد: میوه و پوست ریشه آن ملین است و میوه و ریشه آن خاصیت مسهلی دارد.
مدیر مجتمع تحقیقات گیاهان دارویی جهاددانشگاهی خراسان جنوبی با بیان اینکه، ریشه ساییده آن برای ترمیم استخوان شکسته مفید است و نشستن در دمکرده آن برای رفع سستی رحم نافع است، ادامه داد: مصرف خوراکی و استعمال میوه آن برای سیاه کردن و جلوگیری از ریزش مو مفید است و برگ آن بند آورنده خون ریزی است.
مهندس پویان با بیان اینکه برگ وگل آقطی را به صورت دم کرده یا بخور در سرماخوردگی استفاده می کنند، ادامه داد: این گیاه در بیماری آنفولانزا کاربرد دارد.
مدیر مجتمع تحقیقات گیاهان دارویی جهاددانشگاهی خراسان جنوبی درباره میزان مصرف گیاه گفت: برای استفاده از ریشه و برای تعریق مقدار 1 تا 10 گرم از گیاه خشک را میتوان خورد و جوشانده گلهای تازه آن به میزان 15 تا 30 گرم در یک لیتر آب تهیه می‌شود.
به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی خراسان جنوبی، پویان یادآور شد: برای دمکرده آن از یک قاشق غذاخوری ماده خشک گیاه در یک لیتر آب جوش استفاده می‌شود و مقدار خوراک مجاز آن 2 تا 4 گرم به‌صورت دمکرده و سه بار در روز می‌باشد.
No tags for this post.