سینا پرس : پژوهشگران اعلام کردند که مولکول های دی ان ای می توانند مانند یک چسب عمل کرده و کمک کند تا مواد مورد استفاده در چاپگرهای سه بعدی کنار هم قرار گیرند و این موضوع می تواند برای رشد بافت ها و اندام ها در آزمایشگاه مورد استفاده قرار گیرند .
پروفسور اندرو الینگتون (Andrew Ellington)، استاد شیمی و بیوشیمی دانشگاه تگزاس (Texas) در شهر آستین (Austin) در ایالات متحده امریکا در این مورد توضیح می دهد که محققان دی ان ای را برای جمع کردن مواد ریزی که با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند ، مورد استفاده قرار دادند و این مواد را بزرگ کردند که قابل مشاهده باشند و البته این عمل بسیار هزینه بردار و گران بوده است. از سوی دیگر باید در نظر داشت که روش رایج برای نظارت، کنترل و انعطاف پذیری در نوع موادی که ایجاد می کند ، قابل پذیرش نیست اما تیم تحقیقاتی ما روشی جدیدی را برای این نظارت کنترل به کار برده است .
د همین راستا ، تیم پژوهشی پروفسور الینگتون به ایجاد و ساخت نمونه بزرگتر این مواد ریز میکروسکپی دست زدند و برای نگهداشتن این مواد به همراه دی ان ای ، روشی مقرون به صرفه تر را به کار برده اند . پژوهشگران دی ان ای پوشش داده شده از نانوذراتی nanoparticles ( ذره هایی با ابعاد در حدود یک تا صد نانومتر ) را که از هر یک از پلی استایرن (polystyrene ) و یا مواد پلی آکریل (polyacrylamide ) ساخته شده را ایجاد کردند . اتصال دی ان ای چسبیده این نانوذرات ارزان قیمت با یکدیگر ، موادی شبیه ژلاتین تشکیل داده اند که محققان می توانستند آن را از یک چاپگر سه بعدی بیرون آورند .
قابل توجه است که این مواد ساخته شده را می توان به آسانی با چشم و بدون به کار بردن میکروسکوپ مشاهده کرد .
دی ان ای چسبدار همچنین اجازه می دهد تا پژوهشگران چگونگی قرار گرفتن مواد ژلاتینی کنار یکدیگر را در کنترل داشته باشند . محققان همچنین نشان داده اند که سلول های انسان می توانند در محیطی ژلاتینی رشد کنند که این مساله در واقع اولین گامی است که به سوی هدف نهایی استفاده از مواد به عنوان داربست برای رشد بافت ، برداشته می شود .
شرح کامل این تحقیقات ، پژوهش ها و نتایج حاصل از آنها در آخرین شماره مجله ACS Biomaterials Science & Engineering به چاپ رسیده است .
No tags for this post.