بقعه درویش فخر الدین گلما بر روی تپه باستانی قرار گرفته است كه بلندی آن به دوازده متر می رسد. ساخت این بقعه به قرن هشتم و نهم هجری بر می‌گردد، كه تشابه زیادی با گنبد و بارگاه امامزاده علی اكبر، امامزاده عباس ساری و گنبد شاطر دارد.
این بنا در شهر ساری ، انتهای پل تجن ، روستای گلما قرار دارد . بنا بر فراز تپه ای مشرف به جاده اصلی روستا و از جنس آجر است . پلان بقعه چهار ضلعی است که در بخش ساقه گنبد به هشت ضلعی تبدیل می شود و در زوایا و گوشه های فرعی دیواره ها توسط زوایای مثلثی شکل هرمی ، پشتیبان سازی شده است .
در بالای دیواره ها و پایین ساقه هشت ضلعی ، کنگره هایی توسط آجر اجرا شده اند . گنبد بنا مخروطی و هشت ترک است و ورودی بقعه از سمت جنوب اجرا شده و دارای قوسی هلالی است .
در داخل بقعه ، یک سکوی قبر ساده آجری دیده می شود . گنبد بنا دو پوسته ساخته شده و از داخل فاقد تزئینات خاصی است و پلان چهار ضلعی داخلی توسط چهار فیلپوش به هشت ضلعی تبدیل شده تا گنبد بر روی آن سوار شود .
دیواره های داخلی نیز فاقد تزئینات خاصی هستند و اینطور به نظر می رسد کهاین دیواره ها در گذشته دارای چهار نورگیر بودند که امروزه مسدود شده اند . در دیواره های خارجی و ارتفاع حدوداً 3 متری بنا نواری قاب دار از جنس آجر دیده می شود که احتمالاً در آن کتیبه ای اجرا شده بود .
مهم ترین مرمت های انجام شده در بنا عبارت اند از :
1- مرمت طاق نعل درگاه ورودی.
– 2 استحكام بخشی فونداسیون و تقویت پی بنا.
3 – پوشش آجر فرش در كف مقبره
بقعه درویش فخر الدین گلما در تاریخ 25/12/1353 به شماره 1027 در فهرست بناهای تاریخی ایران به ثبت رسیده است .
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمد حسینی
No tags for this post.