به گزارش سیناپرس، بیماری های قلبی عروقی از علل اصلی مرگ ومیر در سراسر جهان هستند، به طوری که تنها در اروپا مسئول 45 درصد کل مرگ ومیرها محسوب می شوند. در کشور ما نیز این بیماری از شایع ترین عوامل مرگ ومیر محسوب شده و هرساله حدود 6 میلیون نفر مبتلابه بیماری قلبی و عروقی فقط در بیمارستان های تحت پوشش وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی بستری می شوند و حدود 46 درصد مرگ ها به دلیل آن ها اتفاق می افتد. در سکته قلبی، انسداد عروق کرونر منجر به مرگ بیش از یک میلیارد سلول قلبی می شود که پیامد آن، آسیب بافت قلب، عملکرد بد بطنی، و نارسایی قلبی است.
به گفته متخصصان قلب و عروق، ازآنجایی که قلب پستانداران بالغ برخلاف مهره داران پایین تر، ظرفیت احیاکنندگی ناچیزی دارد، سکته قلبی شدید موجب از دست دادن تعداد زیادی از سلول های عضله قلب می شود که توسط یک بافت کلاژنی جایگزین خواهند شد.به گزارش سیناپرس، درنتیجه، برای درمان موفق سکته قلبی، به نجات سلول های در حال مرگ و بازسازی رگ های خونی و بافت های قلبی نیاز است. امروزه باوجود پیشرفت های درمانی در داروها و جراحی، این موارد در حال حاضر تنها پیشرفت بیماری را به تأخیر می اندازند و روند نارسایی قلبی را متوقف نمی کنند و درنهایت ما را به پیوند قلب که آخرین گزینه درمانی باقیمانده است می رسانند. لذا نیاز به مطالعه و تحقیق بیشتری در این باره وجود دارد.
محققان دانشگاه خلیج فارس بوشهر و دانشگاه علوم پزشکی و خدمات درمانی این شهر، در همین راستا، یک مطالعه جامع را انجام داده اند که در آن، استفاده از سلول های بنیادی برای درمان سکته قلبی مورد بررسی واقع شده است.
در این مطالعه مروری، محققان به بررسی پیشرفت های ایجادشده در درمان سکته قلبی از طریق سلول درمانی و به کمک سلول های مهم بنیادی پرداخته اند.
بنا بر نتایج این بررسی، درمان های موجود برای بیماری های موسوم به ایسکمیک قلبی، محدودیت های زیادی دارند، به همین دلیل هم اکنون تلاش برای درمان های جدید با استفاده از سلول های بنیادی از طریق تعویض سلول های قلبی آسیب دیده و درنتیجه بهبود کارکرد قلبی در حال انجام است.
به گفته شیما پرویز، محقق گروه علوم سلولی و مولکولی دانشگاه خلیج فارس، بوشهر و همکارانش، «در بازسازی بافت قلبی با سلول های بنیادی؛ اکسوزوم ها یا وزیکول های کیسه مانند کوچک و همچنین مهندسی بافت، می توانند گزینه های درمانی مؤثری باشند. تطبیق درمان های سلولی با مهندسی بافت می تواند یک استراتژی برای بهبود اثربخشی تحویل و حمایت از نیازهای سلول های تحویل داده شده باشد که این موضوع می تواند به بقا و مستقر ساختن سلول های بنیادی در مکان دلخواه کمک کند».
آنها می گویند: «باوجود پیوند و بقای اندک سلول های بنیادی پیوند زده شده به ماهیچه قلبی، شواهد قانع کننده ای وجود دارد که آزادسازی عوامل لازم از سلول های بنیادی، به محافظت از قلب و بازسازی آن کمک می کند. بنابراین احتمال دارد که تحقیقات آینده بر بیولوژی این مسیرهای سیگنالینگ درونی تمرکز داشته باشند و مسیر را به سمت کاربردهای مختلف اکسوزوم ها و وزیکول های کوچک در پزشکی بازساختی هدایت کنند».
طبق این یافته ها، در آینده ممکن است رویکردهای موفقیت آمیز بیشتری وجود داشته باشند که با استفاده از تکنولوژی سلول های بنیادی و ساختارهای زیست مهندسی متنوع، نه تنها بر سلول های ماهیچه ای قلبی، بلکه بر سایر سلول های قلبی نیز مؤثر باشند.
بر اساس نظر پرویز و همکارانش، «با توجه به محدود بودن خواص بازساختی قلبی، درمان با سلول های بنیادی امید بزرگی برای درمان های ایسکمیک قلبی محسوب می شوند. درنتیجه بیماری های ایسکمیک قلبی در آینده می توانند با محصولات سلول درمانی درمان شوند و بیماران می توانند یک درمان منحصربه فرد و مخصوص به خود را بر طبق ویژگی های فردی شان دریافت کنند. البته راه رسیدن به این هدف هنوز طولانی است و نیاز به آزمایش های بالینی ارزشمند بیشتری دارد».
گفتنی است این یافته های علمی پژوهشی را مجله دانشگاه علوم پزشکی فسا منتشر کرده است.
گزارش: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.