خبری که در ابتدا از زبان نماينده مردم آمل در مجلس هفتم بیان شد : "مواردی از ابتلای مرغان خانگی به بيماری آنفلونزای مرغی در شهر آمل و برخی مناطق ديگر استان مازندران ديده شده است."به دنبال این خبرکارشناسان شروع به انجام آزمایشهای اولیه بر روی طیور منطقه کردند و اگرچه در ابتدای امر هیچ نمونه ای از ابتلای انسانی به این بیماری مشاهده نشد لیکن وجود این بیماری در بین طیور سبب شد وزارت بهداشت اقدام به معدوم سازی طیور در نواحی مذکور کند و از سوی ديگر معاون سلامت وزير بهداشت و درمان نيز در این باره گفت: خطر ورود بيماری آنفلوانزای مرغی به کشور به خصوص در فصل مهاجرت پرندگان همواره وجود دارد و مناطق شمالی کشور بيشتر در معرض خطر اين بيماری هستند. اگرچه این بیماری در زمره بیماریهای خطرناک قرار می‌گیرد، لیکن نحوه مقابله با آن و پیشگیری از ابتلا به بیماری ریسک خطر را تا حد زیادی کاهش می‌دهد.
دکتر مسعود مردانی، استاد دانشگاه شهید بهشتی تهران در این باره گفت: این بیماری یکی از بیماریهای عفونی شناخته شده در گونه های پرندگان است و اولین بار حدود صد سال قبل در بین پرندگان ساکن ایتالیا حادث گردید و سپس در سایر نقاط جهان منتشر شد. به نظر می‌رسد کلیه پرندگان نسبت به این بیماری حساس هستند هرچند میزان حساسیت آنها ممکن است متفاوت باشد. علائم مربوطه در پرندگان متفاوت است بطوریکه از یک بیماری خفیف تا یک بیماری مسری و کشنده دیده می‌شود. شکل شدید بیماری معمولا شروعی ناگهانی دارد واز شدت بالایی برخوردار است و منجر به مرگ طیور می‌شود. بطوریکه میزان مرگ ومیر در آنها صد درصد است. تجربه نشان داده است که ماکیان دریایی خصوصا اردکهای وحشی، مخازن طبیعی این ویروس هستند و در مقابل ابتلا به این بیماری شدیدا مقاوم هستند.
وی افزود: حدود پانزده نوع از این بیماری شناخته شده که قادر است بیماری را در پرندگان ایجاد کند. در مورد نقش انسان و عفونت ناشی از آنفولانزای پرندگان باید گفت که ویروسهای این بیماری به طور طبیعی غیر از پرندگان و خوک باعث ایجاد عفونت در سایر گونه‌ها نمی‌شوند. ولی در سال 1997 برای اولین بار نمونه ای از ابتلا انسان به این بیماری در هنگ کنگ به اثبات رسید و باعث مرگ شش نفر شد. بعد از این شیوع متفاوت بیماری در انسان در نقاط مختلف دنیا اتفاق افتاد.
این عضو انجمن آنفولانزا در کشور در خصوص علائم این بیماری گفت: این بیماری یک دوره نهفتگی دارد. یعنی از زمانیکه انسان با فضله آلوده تماس پیدا کند تا زمانیکه اولین علامت در او دیده می‌شود دو تا پنج روز طول می‌کشد ولی محدوده دوره کمون گاهی از 8 تا 18 روز هم گزارش شده است. اغلب افرادی که مبتلا می‌شوند در درجه اول دچار تب می‌شوند.تب معمولا بیش از 8درجه سانتی گراد است وکسالت شبه آنفولانزایی ایجاد می‌کند که همراه با علائم گرفتاری دستگاه تنفسی تحتانی است و علاوه بر این، علائم عفونت در دستگاه تنفسی فوقانی را هم عارض می‌کند. این بیماران به ندرت دچار التهاب ملتهمه می‌شوند. اسهال ، استفراغ، درد شکم وخون ریزی از بینی ولثه در اوایل بیماری گزارش شده است. بنابراین افرادی که در تماس با پرندگان هستند اگر دچار اسهال شوند می‌تواند نشانه ای از بیماری باشد. این اسهال معمولا آبکی وبدون خون است و با علائم التهابی و ریوی مانند سرفه و بدن درد عارض می‌شود.یکی از مشخصات این بیماری این است که سریعا پیش رونده است وسریعا خود را به ریه می‌رساند و در قسمتهای مختلف ریه جای می‌گیرد بطوریکه کمتر از یک هفته باعث گرفتاری وسیع ریه به صورت ذات الریه می‌شود. متأسفانه در فرم‌های شدید بیماری این ذات الریه به طرف نارسایی تنفسی حاد پیش می‌رود که معمولا از آغاز ابتلا تا وخیم شدن بیماری شش روز طول می‌کشد . این بیماران دچار عوارضی نظیر نارسایی کلیه،قلب و خونریزی در ریه می‌شوند که در نهایت دچار مرگ ناشی از درگیری چند ارگان می‌شوند.متاسفانه مرگ ومیر این بیماری در انسان بالا است ولی شیوع آن از آنفولانزای فصلی کمتر است.
مردانی در ادامه گفت: شیوع این بیماری از انسان به انسان در چندین مورد تماس خانوادگی و در یک مورد انتقال مادر به کودک مطرح شده است. اگر تماس نزدیک باشد این امکان وجود دارد و انتقال از راه افشانه های حاوی ذرات قطره‌ای بسیار ریز صورت نگرفته است. همچنین مواردی از ابتلا انسان به انسان در تماسهای معمولی در جامعه تا کنون گزارش نشده و این مساله نشان می‌دهد شدت انتقال بیماری سخت است. مساله دیگر احتمال ابتلا ویروس بیمارستانی به کارکنان است . این احتمال حتی در موارد تماس با بیماران هم بسیار پایین است و تنها یک مورد از آن گزارش شده است.
این فوق تخصص بیماریهای عفونی در خصوص عوامل ابتلا به بیماری وروشهای درمان آن گفت: چند احتمال به صورت تئوریک از انتقال بیماری به انسان وجود دارد که یا از طریق بلع آب آلوده هنگام شنا یا از راه تماس دهان با دستان آلوده به مدفوع پرندگان است.
متاسفانه درمان بیماری تنها با درمانهای معمولی که درباره آنفولانزا وجود دارد امکان پذیر است و درمان دیگری وجود ندارد و خیلی از افراد بر اثر بیماری فوت می‌کنند. برخلاف آنفولانزای فصلی که واکسن موثری دارد و توصیه می‌شود افراد در معرض خطر آن را استفاده کنند تا به حال واکسنی برای آنفولانزای پرندگان ساخته نشده است و علت آن تغییرات جهشی این ویروس است که به سرعت از یک فرم به فرم دیگر تبدیل می‌شود.
در آخر توصیه می‌شود افرادی که خصوصا به اقتضای شغلی با ماکیان در تماس هستند نکات بهداشتی را رعایت کنند واز وسایلی نظیر ماسک ،دستکش و حتی عینک استفاده کنندو اگر نمونه ای از ابتلاپرندگان دیدند بلافاصله لباسهای آلوده و کفشهای پرسنل مرغداری ها را معدوم کنند. به خانمهای خانه دار هم توصیه می‌شود به هیچ عنوان به مرغ تازه سربریده بدون دستکش دست نزنند و از خرید مرغ خارج از کشتارگاههای صنعتی خودداری کنند.
No tags for this post.