به گزارش سیناپرس به نقل از گاردین، طبق گزارش های جدید، کره زمین در مقایسه با 12 هزار سال پیش به گرم ترین حالت خود رسیده است. تجزیه و تحلیل دمای سطح اقیانوس ها نشان می دهد که تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت های انسانی باعث شده دمای کره زمین حتی به گرم ترین حالت خود طی 125 هزار سال گذشته هم برسد.
به گزارش سیناپرس، نتیجه این تحقیقات که در مجله nature منتشر شده توانسته معمای قدیمی «دمای هولوسن» را حل کرده است. مدل های آب و هوایی حاکی از گرمایش مداوم کره زمین از انتهای عصر یخبندان در حدود 12 هزار سال پیش است که بعد از آن دوران هولوسن آغاز شد. اما برآوردهای دمایی حاصل از پوسته های فسیلی حکایت از یک اوج گرمایشی از 6 هزار سال پیش و سپس سرد شدن دما دارد که تا انقلاب صنعتی و انتشار حجم زیاد گازهای گلخانه ای و کربن ادامه داشت.
یافته ها نشان می داد که داده های به دست آمده از پوسته فسیلی تنها نشان دهنده تابستان های داغ تری بود اما خبری از زمستان های سردتر نبود و به همین ترتیب درجه حرارت سالانه به طور غافل گیرانه ای بالا بود.
محققان دانشگاه راتگرز نشان دادند که متوسط دمای سالانه جهانی در مقایسه با نتایج قبلی به دست آمده به بالاترین مقدار خود در 12 هزار سال گذشته رسیده است. این بدان معناست که دوره گرمایش جهانی به دلیل فعالیت های انسانی با سرعت رو به افزایش است و این باعث می شود که امروزه منطقه ثبت شده ای با عنوان گرم ترین نقطه کره وجود ندارد. به گزارش سیناپرس، این گرم شدن هوا، هشدار محیط زیستی را فعال کرده و کارشناسان معتقدند که این وضعیت را باید جدی گرفت.
به گزارش سیناپرس، گرمایش جهانی به حدی است که محققان معتقدند می توان گفت گرمای هوای کنونی کره زمین از 125 هزار سال پیش تاکنون که آخرین دوره گرما بین دوره های یخبندان به شمار می رود، به گرم ترین حالت رسیده است. محققان در سال 2017 اعلام کرده بودند که امروز دمای کره زمین به بالاترین مقدار خود نسبت به 115 هزار سال قبل رسید.
در تحقیقات جدید، پژوهشگران دمای شیمیایی پوسته های نازک و ترکیبات جلبکی موجود در هسته رسوبات اقیانوسی را اندازه گیری کرده و با در نظر گرفتن دو عامل، معمای موجود را حل کردند. نخستین عامل، پوسته ها و مواد ارگانیکی هستند که به نظر می رسد در کل سال وجود داشتند اما درواقع، بیشتر در فصل تابستان که تعداد ارگانیسم ها افزایش می یابند، شکل می گرفتند.
دومین عامل هم چرخه های طبیعی قابل پیش بینی در گرمایش زمین هستند که با گریز از مرکز در مدار زمین به وجود می آیند. تغییرات ایجاد شده در این چرخه ها منجر به بروز تابستان های داغ تر و زمستان های سردتر می شوند در حالی که تغییرات دماهای سالانه به طور متوسط جزئی هستند.
مترجم: ندا جوادهراتی
No tags for this post.