پل بروكا، دانشمند فرانسوي، در 28 ژوئن 1824م در فرانسه به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي وارد دانشگاه شد و در رشته پزشكي فارغ التحصيل گرديد و آنگاه به جراحي اشتغال ورزيد. بروكا همزمان به امور تحقيقاتي و مطالعاتي پرداخت تا اينكه براي اولين بار، براي درمان يك دمل مغزي، با استفاده از مته و ارّه جراحي، كاسه سر انسان را سوراخ كرد. بروكا در سال 1861م، تحقيقات خود را بر روي جمجمه مردگان انجام داد و به كشفيات مهمي در اين باره پي برد. بروكا به اين نتيجه دست يافت كه مركز تكلم در نيمكره چپ مغز است و هر ضايعه اي كه بر اين قسمت از مخ وارد آيد، موجب ناتواني در حرف زدن خواهد شد. بدين ترتيب براي اولين بار، ارتباط ميان يكي از استعدادهاي جسمي، با نقطه كنترل آن در مغز به طور واضح و مسلّم آشكار گرديد. بروكا در كنار اين تحقيقات، به مسائل مربوط به مردم شناسي نيز مي پرداخت و با ابتكار فن جمجمه شناسي، ارتباطي بين طب و جامعه شناسي به وجود آورد. اطلاعات و تحقيقات بروكا در زمينه جمجمه، در عصر خود، بيش از هر دانشمند ديگري بود و لاجرم ميتوان به خوبي از اين اطلاعات براي مردم شناسي علمي استفاده كرد. او همچنين به اسبابهاي تازه اي براي اندازه گيريهاي مربوط به جمجمه سنجي دست يافت. بروكا در زمان حيات خويش، از نظريات چارلز داروين، طبيعيدان انگليسي درباره نظريه تكامل، دفاع و حمايت كرد و با ارائه آثار و انديشه هاي خود، موجب توسعه نظريه تحول و تكامل شد. پل بروكا سرانجام در هشتم ژوئيه 1880م در 56 سالگي درگذشت.
منبع:راسخون
No tags for this post.