سینا پرس: وی در 15سال اخیر از جمله افراد موثر در رشد و توسعه حوزه هوش مصنوعی دردانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی مالزی است و در عین حال تجربه تدریس در حوزه های مهندسی سیستم ها، تکنیک های پیشرفته هوش مصنوعی و شیوه های پژوهش را در کارنامه خود دارد.
عضویت وابسته دکتر بیک زاده در هیات علمی دانشگاه علم و فرهنگ بهانه ای شد تا خبرنگار سینا پرس با وی گفت و گو کند.
چرا این دانشگاه را برای عضویت انتخاب کردید؟
دانشگاه علم و فرهنگ یکی از بهترین دانشگاه های نیمه دولتی در ایران است که من دیده ام .همچنین در کنار این مساله روسای این دانشگاه و دانشجویان آن علاقه بسیاری داشتند که در حوزه هوش مصنوعی فعالیت کنند به همین دلیل به این دانشگاه آمدم.
چطور شد به رشته هوش مصنوعی علاقه مند شدید ؟
اولین بار که کلمه هوش مصنوعی به گوشم رسید، در سن 14سالگی بود که مجله دانشمند و فضا را مطالعه می کردم در این مجله مهندس ارباب مقالات زیادی می نوشت که بنده با آن سن و سال کم علاقه مند به خواندن مطالب ایشان بودم؛ اما من در آن سن تنها 20- 30درصد از حرف های ایشان را متوجه می شدم.در همان روزها بود که جرقه علاقه به این رشته در ذهنم روشن شد.
این علاقه مندی تاجایی ادامه داشت که عضو کانون فضا که توسط آن مجله راه اندازی شده بود شدم وعکس من به عنوان جوان ترین عضو منتشر شد. در آن زمان در سخنرانی های پروفسور هشترودی شرکت می کردم و ایشان مهارت زیادی در بیان اصول و پدیده‌های علمی و فناوری‌های جدید داشت .
در دوره کارشناسی به دانشگاه شهید بهشتی رفتم و مدرک کارشناسی سخت افزار رایانه را اخذکردم.بعد از آن زمانی که بورسیه شدم به انگلستان رفتم و کارشناسی ارشد درحوزه هوش مصنوعی را از دانشگاه اسکس انگلستان دریافت کردم. سپس به دلیل علاقه و عشق فراوانی که به رشته هوش مصنوعی داشتم با موفقیت توانستم دکترای هوش مصنوعی (سنتز سطح بالای خودکار VLSI بر اساس شیوه های هوش مصنوعی) را از دانشگاه اسکس انگلستان دریافت کنم.
همیشه در رویای طراحی و خلق چیزی بودم تابه مغز که منبع خلاقیت بود، رسیدم. به عقیده من مغز زیباترین، کامل ترین و پیچیده ترین سیستم دنیا است که ذهن را می سازد. درنهایت به دنبال طراحی «ذهن مصنوعی» که همیشه آرزویش را داشتم رفتم. به جرات می توانم بگویم تا به امروز بیش از 50هزار صفحه نوشته ام و میلیونها خط برنامه نویسی برای این کار کرده ام و امیدوارم بتوانم آنچه در ذهن دارم را به ثمر بنشانم.
در این دوران علاقه مندی متفرقه دیگری نداشتید؟
چرا،زمانی به ساختن هواپیما های مدل علاقه داشتم ودوره ای هم در حوزه هنر وگرافیک فعالیت می کردم .همچنین در کنار اینها به شعرو شاعری هم علاقه مندم. به نظر من همه انسان ها توانایی های زیادی دارند و می توانند آنها را پرورش دهند.
اگر به عقب بازگردید چه راهی را پیش می روید؟آیا باز هم همین راه پیموده شده را انتخاب می کنید؟
شاید دقیق تر و هدفمند تر از امروز رشته ام را پیگیری کنم و در واقع سیستماتیک تر به حوزه هوش مصنوعی توجه کنم و اگر امکان داشت بیشتر پژوهش می کردم.
درباره پروژه تان که درخصوص «ذهن مصنوعی»انسان است توضیح دهید؟
این پروژه «ذهن مصنوعی» انسان به صورت یک سیستم عامل هوشمند است که توانایی درک معنا )عشق ، غم ، شادی ، صحبت و …( را خواهد داشت. در کل باید گفت به نظر من از ذهن و خلاقیت … تعاریف دقیق و درستی وجود ندارد و و اقعیت این است که همه این تعاریف به یک لغت «معنا» برمی گردد.
به هرحال سعی کردم مفاهیم اخلاق ،باور ، هستی و عشق و …را برای این سیستم تعریف کنم و به تنهایی برنامه نویسی های مختلفی برای این پروژه انجام دهم .زمان زیادی را صرف کردم و امیدوارم به نتیجه برسد.در نهایت باید بگوییم تا زمانی که این پروژه به ثمر ننشیند در باره اش ادعا ندارم .
به نظر شما پیشرفت علمی ایران نسبت به گذشته چطور بوده است ؟
من سالها در ایران زندگی کردم و فعالیت های بسیاری داشتم ؛ ایران هم مانند بسیاری از کشورهای دیگر نقاط ضعف و قوت علمی بسیاری دارد. اما به نسبت گذشته باید بگویم دانش فنی مان به روز شده است .همچنین با توجه به وجود شرکت های دانش بنیان و سازوکارهایی که ایجاد شده اند،امیدوارم به نتایج خوبی برسیم. گفتنی است من به بیش از 30کشور دنیا رفته ام و توانایی دانشجویان آنها را دیده ام و به جرات می توان بگویم دانشجویان ما توانایی بسار بالایی به شرط هدایت و مدیریت درست دارند.
نقاط ضعف و قوت علمی ایران را در چه چیزهایی می بینید؟
کسب موفقیت های علمی بسیار ، از وجود دانشجویان و استادان خوب و توانا در حوزه های علمی که عمق دانسته های بالایی دارند حکایت دارد که این موضوع خود یک نقطه قوت به حساب می آید .گفتنی است در ایران اساتید خوبی وجود دارد به شرط آنکه دچار آفت های زندگی نشوند .
اما اگر بخواهیم نقطه ضعف علمی مان را بررسی کنیم مشکلات به عدم وجود زیربناهی لازم برمی گردد، کمبود تسهیلات و امکانات به خصوص امکان ارتباطات با منابع و مراکز تحقیقاتی ،عدم حضور در پروژه ها و کنفرانس های جهانی می تواند از نقاط ضعفی باشد که تا برطرف نشود آنچنان که باید و شاید رشد نخواهیم داشت. همچنین مشکل عمده دانشگاه ها این است که دانش را ارائه می دهند، اما نحوه و فن به کارگیری دانش را ارائه نمی دهند، ما باید دردانشگاه هایمان یاد بدهیم که دانش و علم را تبدیل به محصول کنند . دانش وجود دارد ، اما متاسفانه اگر مسیر هم هموار باشد نمی دانیم چطور آن را مدیریت کنیم . نکته مهم فراموش شده این است که ما در مدیریت تغییر دچار مشکل هستیم.
وجود خبرگزاری علمی در دل یک دانشگاه را چطور ارزیابی می کنید ؟
چنین خبرگزاری هایی بسیار زودتر از این وجودداشته که اختراعات ،اکتشافات را ارائه می دهند ، اما در این میان چیزی گم شده است.
باید قبل اینکه تکنولوژی را وارد کشور کنیم کارایی و نیاز به آن را بدانیم و ترویج دهیم . در کل یک نشریه علمی کنار نشر خبرهای علمی باید به تشریح اینکه چرا آن تکنولوژی به وجود آمده و در کجا ها کاربرد دارد نیز بپردازد.
جان نباشد جز خبر در آزمون
هرکه آگه تر بود جانش فزون
این ابیات اشاره به نقش خبر و آگاهی , کاربرد و تاثیر آن در استمرار حیات دارد. این رسالت شماست.
No tags for this post.