سرطان بیماری پیچیده ای است که بر واحد اساسی حیات، یعنی سلول اثر می گذارد و در واقع عامل اختلال در سرعت تکثیر و تمایز سلولی می باشد. امروزه بالغ بر 200 نوع سرطان شناخته شده است. در ایران سرطان سومین علت مرگ و میر محسوب می شود. در این میان سرطان پستان 32% از موارد سرطانهای زنان و اولین علت مرگ زنان 40 تا 45 ساله را تشکیل می دهد. سرطان پستان یکی از مشکلات مهم سلامتی زنان ایرانی است که متاسفانه به طور فزاینده ای در حال افزایش است 5 تا 10 درصد سرطانهای پستان ناشی از وراثت بوده و بقیه به عواملی چون مصرف دخانیات، الکل، کم تحرکی، افزایش سن و عوامل ناشناخته مربوط می شوند.
همچنین از فعالیت بدنی به عنوان یک عامل کمکی در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان نام برده می شود . پژوهشها نشان داده اند که فعالیت بدنی منجر به کاهش20 تا 80 درصدی خطر ابتلا به سرطان پستان در بعد از دوران یائسگی می شود. گفتنی است که ارتباط معناداری بین میزان فعالیت بدنی و کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان دیده شده است . فعالیت بدنی با شدت متوسط و به طور منظم می تواند ابتلا به انواع سرطان از جمله: پستان، روده بزرگ و غشای رحم را کاهش دهد و بعد از ابتلا به سرطان نیز باعث تحمل خستگی ناشی از سرطان و پسرفت تومور شود،
با توجه به اینکه پژوهشهای انگشت شماری مکانیزمهای مولکولی اثر ورزش بر درمان سرطان را بررسی کرده اند، پژوهشگران کشورمان به بررسی تاثیر تمرینات استقامتی در افزایش سطوح IL-2 در بافت تومور و اثر آن بر رشد و توسعه تومور پرداخته اند. در این پژوهش که از نوع تجربی آزمایشگاهی بود، تعداد 20 سر موش بالب سی ماده به شکل تصادفی در 2 گروه 10 تایی تومور-ورزش (TE)، تومور- استراحت (TR) تقسیم شد. لازم به ذکر است در این آزمایش سلولهای سرطانی وابسته به استروژن MC4-L2 به همه موشها تزریق شد. پس از آن یک گروه از موشها به مدت 6 هفته، 5 روز در هفته تمرین استقامتی را انجام دادند. حجم تومور هر هفته با کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد. در پایان موشها قربانی شدند و بافت تومور برداشته شد. بافت تومور هموژن شد و سطح سایتوکاین با روش الیزا اندازه گیری شد
نتایج بررسیها نشان داد تمرینات استقامتی منجر به کاهش در روند رشد حجم تومور موشها می شود، با توجه به اینکه این کاهش در افزایش حجم تومور در گروه تمرین استقامتی همراستا با تعدیل سطوح IL-2 بوده است می توان نتیجه گرفت تعدیل سطوح سایتوکاینی در بافت تومور با تمرینات استقامتی صورت می گیرد. به طوریکه افزایش سایتوکاینهای ضد رگزایی مانند IL-2 از عوامل موثر در کاهش حجم تومور گروه ورزشی بوده است.با توجه به این که تمرینات ورزشی منظم می تواند در جلوگیری از التهاب و همچنین افزایش میزان سایتوکاینهای ضد توموری نقش موثری ایفا کند، پس می توان به عنوان راهکاری مناسب در کنار دیگر راهکارهای کمک درمانی معرفی شود.جزئیات بیشتر این تحقیق در فصلنامۀ بيماريهاي پستان ايران، سال هشتم، شماره اول، بهار1394منتشر شده است.
محققین:امير حسام سلماسیفرد , حميد آقاعلی نژاد , عليرضا رحيمی
No tags for this post.