نتایج یک تحقیق جدید در خصوص آن که چرا برخی از حیوانات بیشتر از دیگران در معرض عفونت کووید-19 قرار می گیرند، نشان می دهند که این موضوع ممکن است به دلیل ویژگی های ساختاری متمایز پروتئین موجود در سطح سلول های آن ها باشد.
طبق تحقیقات پیشین، همه گیری کنونی در جهان از انتقال ویروس عامل کووید-19 از خفاش ها یا مورچه خوارها به انسان آغاز شده است. اما در کل به نظر می رسد با آن که حیوانات خاصی مانند گاو و گربه به این ویروس حساس هستند، برخی دیگر از حیوانات مانند خوک و مرغ این گونه نیستند.
در همین راستا حتی در یک باغ وحش، بروز عفونت در یک ببر گزارش شد. با این حال مشخص نبود که چرا برخی از حیوانات از این بیماری در امان هستند و برخی دیگر از آن ایمنی ندارند.
برای پاسخ به این سوال، محققان دانشگاه استنفورد آمریکا پژوهشی انجام داده اند تا اولین مرحله از این عفونت، یعنی هنگامی که پروتئین موسوم به «خوشه» این ویروس به یک پروتئین گیرنده در سطح سلول حیوانی به نام «ACE2» متصل می شود، را موشکافی کنند.
آن ها از کامپیوتر برای شبیه سازی ساختارهای سه بعدی پروتئین ها و بررسی نحوه تعامل پروتئین خوشه با گیرنده های ACE2 حیوانات مختلف استفاده کردند. این کار شبیه آن است که کلیدهای مختلف را برای متناسب بودن با یک قفل مورد آزمایش قرار دهند.
این محققان دریافتند که قفل های ACE2 برخی از حیوانات با کلید ویروسی هماهنگی بیشتری دارند و لذا این حیوانات که انسان هم جزو آن ها است، مستعد ابتلا به عفونت کووید-19هستند.
در این پژوهش، شبیه سازی ها، ویژگی های ساختاری خاصی را برای گیرنده های ACE2 این گونه های حساس مشخص کردند. همچنین تجزیه و تحلیل ها نشان دادند که گونه های دیگر حیوانی به این دلیل در برابر ویروس فوق ایمن هستند که گیرنده های ACE2 آن ها فاقد ویژگی های مورد نظر ویروس است و به همین دلیل، منجر به تعامل ضعیف تری با پروتئین های خوشه در ویروس ها می شود.
مجریان این پژوهش که نتایج یافته های خود را در نشریه PLOS Computational Biology منتشر کرده اند، معتقدند این یافته ها می توانند به توسعه استراتژی های ضد ویروسی کمک کنند. مثلا در این راستا می توان از قفل های مصنوعی برای به دام انداختن ویروس و جلوگیری از تعامل آن با گیرنده های انسانی استفاده کرد.
این نتایج همچنین می توانند به بهبود مدل هایی برای نظارت بر میزبان های حیوانی کمک کنند تا از این طریق، ویروس هایی که می توانند به طور بالقوه به انسان منتقل شوند، کنترل شده و در نهایت از شیوع آینده چنین بیماری هایی جلوگیری نمایند.
نویسنده: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.