به گزارش ایسنا ، به گفته استیو چنوت، دانشیار دانشکده علوم زیستی دانشگاه کوئینزلند، یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که آزار و اذیت مگس‌های نر، توانایی جنس ماده در انطباق با شرایط زیستی جدید را مختل می‌کند.
حضور ژنی برتر در وجود مگس‌های ماده باعث افزایش جذابیت آنها در نظر مگس‌های نر می شود. این ژن، میزان تخمگذاری را در جنس ماده افزایش می‌دهد که همین امر منجر به حملات مکرر مگس‌های نر به آنها می‌شود. در نتیجه مگس‌های ماده به جای تخمگذاری، بیشتر وقتشان را صرف دفع مزاحمت مگس‌های نر می‌کنند. در نهایت، مگس‌های ماده نمی‌توانند این ژن برتر را به نسل بعد از خود منتقل کنند.
این بررسی ژنتیکی، ژنهای زیادی را شناسایی کرد که مانند یک شمشیر دولبه برای جنس ماده عمل می‌کنند. به این صورت که با افزایش توانایی تخمگذاری، میزان جذابیت جنس ماده افزایش می‌یابد؛ در نتیجه جنس نر هیچ گاه آنها را تنها نمی‌گذارد که این باعث می‌شود تطبیقپذیری آنها با محیط جدید دچار اختلال شود.
محققان در آزمایشگاه، شرایط زندگی 13 نسل از مگس‌های میوه را تغییر دادند تا نحوه تطبیقپذیری آنها را با محیط جدید مشاهده کنند.
آنها با دستکاری ژن مگس‌های نر و ماده، حملات جنس نر را کنترل کرده و برخی از آنها را در یک جفت گروه قرار دادند .
در پایان آزمایشات، محققان با تعیین توالی ژنوم های مگس های میوه، تعدادی از ژن ها را کشف کردند که هنگام کنترل حملات جنس نر به مقدار بیشتری یافت می‌شوند. اما همین ژن‌ها در زمان افزایش توجه مگس‌های نر، نادرتر می‌شوند.
به این ترتیب افزایش توجه مگس نر باعث توقف تطبیقپذیری مگس‌های میوه ماده می‌شود.
نتایج این تحقیق در مجله Current Biology منتشر شده است.
No tags for this post.