کسری بودجه در وهله اول مساله پژوهش را تحت شعاع قرار می‌دهد
سیناپرس: دکتر مجید عزتی مصلح، دکترای رشته برق گرایش قدرت، عضو بنیاد ملی نخبگان، نخبه ترین دانشجو و جوان علمی کشور در سال90، پژوهشگر برتر وزارت علوم تحقیقات و فناوری در سال 92، پژوهشگر برتر باشگاه پژوهشگران دانشجو سال92، پژوهشگر برگزیده جشنواره ملی سهند وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در سال93، برگزیده علمی استان تهران سال 93 در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری سینا با اشاره به دغدغه‌های فراوان پژوهشگران، استادان و دانشجویان دانش پژوه گفت: امروزه با وجود تحقیقات فراوان و پتانسیل زیاد نیروهای خلاق و مبتکر اما همچنان در ابتدای راه هستیم و اغلب پژوهشگران کشورما با مسایلی مانند کمبود امکانات پژوهشی مانند آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌های تخصصی و تهیه مواد اولیه مواجه‌اند.
وی افزود: متاسفانه امروزه مسایل پژوهشی با اقتصاد گره خورده و عرصه را برای پژوهشگران تنگ کرده است. در وهله اول کمبود و کسری بودجه مساله پژوهش را تحت شعاع خود قرار می‌دهد. با این حال استادان پژوهشگر به این مسایل و کمبودهای پژوهشی و آموزشی باید بسنده کنند و از کمترین امکانات، بهترین بهره برداری را داشته باشند؛ کاری که اغلب کشورهای جهان اول اروپایی و آمریکایی به انجام رسانده اند. این کشورها نیز در ابتدا امکانات فعلی ما را داشتند اما با فراهم کردن امکانات و نیروهای انسانی اکنون به مرتبه بالایی رسیده اند. اکنون نوبت ماست. ما می‌توانیم با بهره گیری از ایده‌های پژوهشی این کشورها به جایگاه کنونی آنها برسیم.
عضو بنیاد ملی نخبگان اظهارکرد: تحقق این امر به نقش رسانه‌ها، ایده‌های خلاق و کارآفرین پژوهشگران و افراد فرهیخته و مدیریت قوی دولت بستگی دارد؛ متاسفانه هم اکنون سیستم مدیریتی کشور پیچیده است و کاغذ بازی زیادی دارد. به عنوان مثال یک فرد پژوهشگر برای انجام یک کار تحقیقاتی صفر و ارایه ایده خام باید هفت خان رستم را طی کند. اگر وضع به همین منوال ادامه یابد ما راه به جایی نخواهیم برد.
پژوهشگر برگزیده جشنواره ملی سهند وزارت علوم، تحقیقات و نفاوری سال93 تصریح کرد: باید پژوهش کشور در راستای اهداف مدیریتی باشد یعنی مدیر یک مجموعه تصمیم گیرنده سمت و سوی کارهای تحقیقاتی و پژوهشی باشد؛ ما تنها با داشتن مدیر قوی پژوهشی می توانیم پژوهشگر و فرهیخته برتر داشته باشیم. با چنین مدیریتی می توانیم ایده‌ها و خلاقیت‌های افراد را شناسایی و در جهت پیشبرد اهداف عالی کشور به کار ببریم.
پژوهشگر برتر وزارت علوم تحقیقات و فناوری در سال 92 با توجه به ضرورت های مورد نیاز برای امر پژوهش گفت: دولت برای تحقق این موضوع باید فضای آموزشی، پژوهشی، کارگاه‌های آموزشی، امکانات مادی خوبی در اختیار فرد پژوهشگر واجد شرایط قرار دهد؛ البته بهره گیری از این امکانات باید در حد متعادل باشد تا پژوهشگران بتوانند این امکانات را مطالبه کنند.
مصلح یاد آور شد: متاسفانه سیستم مدیریتی ایران در عین قانونمند و ضابطه مند بودن، بی ضابطه است. قانونش سخت اما سهل است به همین دلیل یک پژوهشگرباید راه طویلی را برای رسیدن به اهدافش طی کند و از حداقل امکانات نیز بهره ببرد. چنین راهکارها و بروکراسی بازی اهداف و نیازهای فرد پژوهشگر را تامین نمی‌کند در نتیجه موجب سرخوردگی و سر افکندگی فرد خلاق و مبتکر می‌شود.
نخبه ترین دانشجو و جوان علمی کشور سال90 با اشاره به افزایش سطح مقالات علمی–پژوهشی دانشمندان کشور در مجله‌ها و روزنامه‌های بین الملی افزود: هرچند امروزه آمار افزایش پذیرش و چاپ مقالات علمی پژوهشگران ایرانی در مجلات معتبر بین المللی جای بسی خرسندی است اما باید بررسی کنیم که آیا این مقاله ها و نتایج علمی به عرصه عمل می‌رسند؟ آیا باعث تولید ثروت می شوند؟ آیا این ثروت در خدمت عام و عموم مردم قرار می گیرد؟ ما اگر علم مان را به مقاله علمی تبدیل کنیم اما هیچ بهره برداری از آن نداشته باشیم هیچ سودی عایدمان نخواهد شد.
وی ادامه داد: هم اکنون اکثر پژوهشگران به دنبال پذیرش مقالات علمی- پژوهشی شان در مجله های بین المللی هستند تا بتوانند مرتبه علمی شان را ارتقا دهند در حالی که ممکن است نتایج علمی این تحقیق هیچ گونه کاربرد و بازدهی برای عموم و آحاد مردم نداشته باشد به همین دلیل اغلب ارجاع به مقالات این افراد فقط در حد یک بازدید است. از طرفی ممکن است نتایج این تحقیق به خارج از کشور درز پیدا کند و کشورهای جهان اول و پیشرو زودتر از نتایج این تحقیق استفاده کنند.
برگزیده علمی استان تهران سال 93 عنوان کرد: ما باید همواره سعی کنیم با استفاده از امکانات کم و محدودمان، ایده‌ها، خلاقیت‌ها و نتایج پژوهشی‌مان را به عرصه عمل و پس از آن به مرحله تولید ثروت برسانیم؛ یک فرد پژوهشگر باید کارآفرین و ثروت آفرین باشد. اگر پژوهشگر ثروت زا و کارآفرین نباشد، علم ور و علم آموز است. او در حد استادی و هیات علمی بودن باقی خواهد ماند.
مصلح گفت: امکانات کم دال بر این نیست که من مخترع، پژوهشگر کوله بارم را جمع کنم و از این کشور بروم. یک فرد پژوهشگر به دلیل استفاده از تمام امکانات این مملکت(هرچند محدود) مدیون و دین دار مردم این مرز و بوم است بنابراین وظیفه دارد در مقابل تمام مشکلات بجنگد و ایستادگی کند؛ من پژوهشگر باید در این کشور بمانم تا سازنده سرزمینم باشم.
No tags for this post.
