گل های رُز عرضه شده در گلفروشی ها معمولاً عطر چندانی ندارند، زیرا با دستکاری ژنتیک و یا روش های دیگر، انواعی از این گل که دوام بیشتری دارد پرورش می یابند که این کار معمولاً به قیمت از بین رفتن رایحه این گل می انجامد.
در این میان، گروهی از پژوهشگران با مطالعه دو نوع متفاوت از رُز به بررسی دلیل شکل گیری عطر خوش در این گیاه پرداختند. یکی از این دو نوع دارای عطر زیاد و دیگری عطر کم بود. آن دسته از رُزهایی که دارای عطر زیاد بودند، نوعی ترکیب آلی داشتند که مونوترپن (monoterpene) نامیده می شود. این دسته از مواد در بسیاری از عطرهای طبیعی یافت می شوند.
بررسی بیشتر نشان داد که در گلبرگ این گلها نوعی ژن خاص با نام RhNUDX1 وجود دارد. دانشمندان از پیش می دانستند که این ژن در برخی دیگر از ارگانیزم های تولید کننده آنزیم مقابله با استرس موثرند. پژوهشگران به این ترتیب حدس زدند که این آنزیم مسئول ایجاد مونوترپن در گل رُز است. در گام بعدی، ژن RhNUDX1 از چندین گل رُز حذف شد نتیجه اینکه این گلها دیگر عطر خاصی نداشتند.
این یافته می تواند کاربردهای زیادی در صنعت گل داشته باشد. برای نمونه شاید در آینده بتوان گل رُز با دوام بالا و البته عطر زیاد تولید کرد.
این پژوهش به تازگی در نشریه Science منتشر شده است.
No tags for this post.