درون کره چشم، مایعی به نام مایع درون چشمی قرار دارد. فشار این مایع در برخی افراد ممکن است کم و زیاد شود که این امر به بروز مشکلاتی برای آنها می انجامد. افزایش فشار مایع درون چشمی به بروز «آب سیاه» منجر می شود و این فشار به عروق و عصب های بینایی موجود در کره چشم آسیب می زند. همچنین کاهش این فشار نیز به مشکل «تایزیس» می انجامد که سبب از بین رفتن تدریجی توان بینایی چشم می شود.
درمان هایی که تاکنون برای این دو مشکل ارائه شده فقط به کاهش روند زوال بینایی کمک می کنند و نمی توانند اقدامی جدی برای بهبود وضعیت موجود به انجام برسانند و حتی وضعیت را بغرنج تر سازند. برای نمونه، بیماران مبتلا به آب سیاه تحت جراحی ویژه ای قرار می گیرند و مقداری از مایع درون چشمی آنها از کره چشم خارج می شود. با این حال این کار ممکن است به ایجاد زخم هایی جدی و در نتیجه تخلیه ناخواسته مایع درون چشمی بیانجامد. همچنین برای بیماران مبتلا به تایزیس، مقداری مایع درون چشمی به چشم این افراد تزریق می شود، اما این فرآیند بسیار ناخوشایند است و در نهایت هم فرد نابینا می شود.
به تازگی گروهی از پژوهشگران موفق به طراحی نوعی ایمپلت شدند که به محض وارد شدن به چشم می تواند میزان مایع درون چشمی را تنظیم کند و نیازی هم به جراحی و رویه های ناخوشایند فعلی نداشته باشد. این ایمپلنت یک پمپ با ابعاد 7 در7 در 1 میلیمتر است و می تواند با بهره گیری از حسگری ویژه، وضعیت فعلی مایع درون چشمی را ارزیابی کرده و در هر ثانیه، 30 میکرولیتر مایع را از کره چشم خارج یا وارد آن کند.
در واقع در حالتی که بیمار دچار «آب سیاه» است، این پمپ مقداری از مایع درون چشمی را خارج می کند و در تایزیس نیز مقداری مایع به کره چشم تزریق می کند. به این ترتیب نه تنها این دو مشکل تا حد زیادی متوقف می شود، بلکه جلوی عوارض جانبی راه حل هایی نظیر جراحی نیز گرفته خواهد شد.
No tags for this post.