سالانه حدود 12000 فقره آسیب دیدگی نخاعی در ایالات متحده رخ می‌دهد که اکثر آنها به دلیل تصادفات اتومبیل، افتادن، مصدوم شدن حین ورزش و یا در جریانات تیراندازی اتفاق می‌افتد. مراقبتهای اورژانسی بهتر توانسته‌اند آسیب دیدگی نخاعی را مدیریت کنند، اما پژوهشگران به دنبال بررسی رویکردی هستند که بتواند آسیب وارده را جبران کند. یک مطالعه جدید که به تازگی منتشر شده، گزارش می‌دهد که تحریک عصب محیطی می‌تواند عصب تخریب شده در آسیب نخاعی را ترمیم کرده و به طور بالقوه مزایای درمان و توانبخشی را بهبود بخشد.
عضلات بدن هنگامی فعال می‌شوند که اعصاب از طریق پیامهای الکتریکی مغز ( پالس الکتریکی مغز) آنها را کنترل کنند. پس از آسیب‌دیدگی نخاعی، مغز کنترل خود را روی عضلات از دست می‌دهد زیرا اعصاب آسیب‌دیده به راحتی و یا اصلا قابل تحریک نیستند. علاوه بر اعصاب ستون فقرات، اعصاب محیطی- اعصابی که در اندام‌ها وجود دارد- نیز ممکن است پس از آسیب نخاعی به خطر بیفتد، عوارض بهداشتی سلامتی بدن را تهدید کرده و آتروفی عضلات بدتر شود. آتروفی عضلات به تحلیل رفتن و لاغر شدن عضلات گفته می‌شود. تخریب عصبی ثانویه همچنین مزایای توانبخشی و امکان بهبود خود‌به‌خودی را محدود می‌کند.
به گفته پژوهشگران، حفظ عملکرد اعصاب محیطی پس از آسیب نخاعی ممکن است فورا عوارض را کاهش داده و منجر به بهبودی نتایج توانبخشی شود. در مطالعه جدید محققان دریافتند که درمان تحریک کوتاه‌مدت و فشرده اعصاب می‌تواند عملکرد عصب محیطی را پس از آسیب بهبود بخشد.
به منظور این مطالعه، یکی از اندامهای بیمارانی که آسیب‌دیدگی نخاعی داشتند، مدت زمان 30 دقیقه تحت درمان تحریک الکتریکی عصب به مدت 6 هفته، هفته‌ای 5 روز، قرار گرفت و اندامهای دیگر درمان نشده رها شدند. همه افراد درمان را طی شش ماه از آسیب‌دیدگی آغاز کردند.
این بیماران اعصاب تحریک‌پذیر کمتر با پاسخ متغیر نسبت به تحریک الکتریکی داشتند، که نشان می‌داد در اعصاب آنها اختلال ایجاد شده است. پس از شش هفته درمان، پاسخ اعصاب در اندام درمان شده نسبت به تحریک الکتریکی بسیار شبیه اعصاب افراد سالم بود، اما عملکرد عصبی در اندام درمان نشده طی شش هفته تغییر خاصی نکرده بود.
این مطالعه به روشنی نشان داد که شش هفته برنامه فشرده تحریک اعصاب محیطی در بهبود پارامترهای عصب تحریک‌پذیر به سمت محدوده نرمال مفید بود و اگر بیمار به درمان ادامه دهد، این بهبودی پایدار خواهد بود.
به گفته محققان، این روش جدید می‌تواند از تغییرات درازمدت در اعصاب و عملکرد عضلات جلوگیری کرده و منجر به بهبودی نتایج توانبخشی شود. درمانهایی که به حفظ عملکرد اعصاب محیطی کمک می‌کند، مانند الگوی تحریک عصب محیطی که در این مطالعه به کار رفت، نیاز دارند تا در برنامه اصلی توانبخشی عصبی در مراحل اولیه آسیب نخاعی گنجانده شوند.
این پژوهش به تازگی در نشریه Journal of Neurophysiology منتشر شده است.
No tags for this post.