اگر چه پایه‌های پل‌های امروزی از جنس بتن یکپارچه هستند، اما در اثر وقوع زلزله ترک برداشته و می‌شکنند. استفاده از پل‌های معلق و دیگر روش‌ها نیز اطمینان بخش نبوده است. برای حل این مشکل با الهام از نحوه قرارگیری پاهای انسان‌ها از ترکیبی از پل‌های معلق و بتنی استفاده شده است.
پایه‌های یادشده اگر چه بتنی هستند، اما از قابلیت جذب انرژی بیشتری در زمان لرزش برخوردارند و علت این مساله استفاده از مفاصل و قطعات متحرک در پایه‌های مذکور با الهام گرفتن از مفاصل و اتصالات پاهای انسان هاست. در این صورت با وقوع زلزله انرژی ناشی از لرزش و تکان‌های مکرر از پایه‌ها منتقل شده و جذب آنها نمی‌شود.
آزمایشاتی که بر روی سازه‌های ساخته شده بدین شیوه انجام شده، نشان می‌دهد که آنها دچار ترک و فروپاشی نمی‌شوند. برای افزایش استحکام از فیبر کربن و دوغاب نیز در پایه‌های یادشده استفاده شده است.
منبع:مهر
No tags for this post.