اگر چه سریال های منتشر شده در شبکه نمایش خانگی در جذب مخاطب تا حدودی موفق بوده اما شبکه نمایش خانگی با چالش هایی نیز همراه است. بدون تردید مهم ترین چالش شبکه نمایش خانگی در ایران کپی برداری از سریال های خارجی و ترکی در قالب قواعد سریال سازی در ایران بوده است. این سخن به معنای این است که محتوای سریال های شبکه نمایش خانگی خارجی است اما فرم و ظاهر آنها ایرانی است.دلیل اصلی این رویکرد نیز عبور از کانال های ارزشیابی و نظارتی وزارت فرهنگ و ارشاد است.در این زمینه سیناپرس بامعین الدین سعیدی دبیر فراکسیون فضای مجازی مجلس شورای اسلامی گفتگو کرده است.
سعیدی در این خصوص اظهار داشت: برای شبکه نمایش خانگی باید اصول،قواعد و نظارت های لازم در نظر گرفته اما با این وجود نباید مسیر را برای ساخت مجموعه نمایش های خانگی به اندازه ای دشوار و سخت کنیم که اصل موضوع خدشه دار شود.
وی تاکید کرد: براساس قانون اساسی، صداوسیما در این زمینه دارای نوعی انحصار است اما قانون گذار فضا را برای پلتفرم هایی مانند شبکه نمایش خانگی باز گذاشته و به همین دلیل قانون گذار می تواند در این زمینه قوانین جدیدی وضع کند.
نماینده مردم چابهار در مجلس ادامه داد: برخی از سریال هایی که در شبکه نمایش خانگی پخش می شود از نظر فرم و محتوا شبیه سریال هایی است که از شبکه های ماهواره ای پخش می شود که جای انتقاد و بررسی بیشتر دارد. در چنین شرایطی باید این نکته را در نظر داشته باشیم که شبکه نمایش خانگی نسبت به صداوسیما از آزادی های بیشتری در ساخت سریال برخوردار است که این آزادی ها را نباید مخدوش کرد.این درحالی است که آزادی ها در نهایت به ایجاد خلاقیت بیشتر منجر خواهد شد. به همین دلیل نباید به خاطر برخی محتواسازی های نادرست این آزادی ها را مخدوش کرد.
این نماینده مجلس شورای اسلامی در گفتگو با سیناپرس خاطرنشان کرد: سریال های شبکه نمایش خانگی تناقضی با برنامه های صداوسیما ندارد. از سوی دیگر ساختن این سریال ها می تواند یک فضای رقابتی برای صداوسیما در جهت بالا بردن کیفیت سریال های تولیدی خود به وجود بیاورد که در نهایت به سود صداوسیما تمام خواهد شد. البته همه این مسائل منوط به تصمیم گیری و نظارت صحیح روی محتواسازی سریال های نمایش خانگی است.
گفتنی است، انگیزه اصلی سازندگان آثار شبكه نمايش خانگي اقتصادي است نه فرهنگي. در نتيجه در فرايند توليد چنين آثاري، سرمايه محوري بر فرهنگ محوري غلبه دارد و اين موضوع مي تواند زمينه ساز بسياري از آسيب هاي اجتماعي و فرهنگي شود. همچنان كه تجربه اخير جريان فيلم هاي سوپرماركتي نيز اين مساله را ثابت مي كند. چه اينكه غالب فيلم هايي كه بدون اكران در سينما و به طور مستقيم وارد شبكه نمايش خانگي مي شوند، صرفا جهت كسب مادي ساخته مي شوند. اين هدف باعث شده تا براي صرف هزينه كمتر، توليدكنندگان وقت و انرژي هنري كمتري را به كار خود اختصاص دهند و در مقابل، براي جلب مشتري از هرروشی استفاده مي كنند. از اين رو در اكثر فيلم هايي كه در سوپرماركت ها فروخته مي شوند، ارزش هاي هنري در اولیت قرار ندارد و کسب سود مورد نظر است.
گفتگو:احسان انصاری
No tags for this post.