این تصمیم به طور خاص بیشتر گریبانگیر زنان شاغل است. در بسیاری از کشورها برای زنان شاغل امتیازاتی خاص قائل می شوند که در اتخاذ این تصمیم به آنان کمک بسیاری میکند . در حقیقت زنان در این کشورها وقت و انرژی خود را بیشتر صرف مسائل مربوط به رشد و پرورش هرچه پربارتر فرزند خود میکنند. در حالی که در بسیاری دیگر از جوامع، زنان به دلیل عدم حمایت کافی از سوی نهادهای دولتی بیشتر نیروی خود را صرف مسائل روزمره و تا حدودی کم اهمیت تر میکنند.
پژوهش هایی که در خصوص تمایل به داشتن فرزند و پرورش کودک در جوامع گوناگون انجام می شود نشان می دهند عوامل مختلفی بر تصمیم زنان در کشورهای صنعتی مبنی بر فرزندآوری و نحوه پرورش فرزند تأثیر میگذارد، اما در جوامع کوچک این تصمیم محدود به توانایی تامین غذا برای فرزند است.
طبق یافته های پژوهشی بین المللی در دانشگاه ملی استرالیا، زنان هنگام صنعتی شدن جوامع و به پشت گرمی قوانین آن تصمیمات آزادانه ای در خصوص بچه دار شدن و تربیت فرزند میگیرند.
«در جوامع صنعتی زنان از حمایت هایی چون مرخصی بارداری با حقوق و کمک مالی برای تغذیه بهره میبرند، از این رو تصمیم آنان درخصوص پرورش کودک از نیازهای اولیه خارج شده و به عوامل دیگر وابسته است». اما در جوامعی با مقیاس کوچک، تصمیم مادران صرفاً محدود به این است که آیا میتوانند غذای مناسب برای فرزند خود و خانواده تهیه کنند یا نه.
در این تحقیق تصاویری فرضی از زنان و فرزندانشان همراه با شرح حال آنها در اختیار مصاحبه شوندگان قرار گرفت. افراد درون تصاویر از لحاظ سن و توانایی تولید غذا برای خانواده، و فرزندان آنها از نظر جنسیت، سن و سلامت کلی با هم تفاوت داشتند. سپس از مصاحبه شوندگان سوال شد چقدر احتمال دارد زنان داخل هر تصویر رفتاری در جهت پرورش فرزند خود داشته باشند. پاسخ افراد مصاحبه شونده به این سوالات در نهایت نتایج این پژوهش را رقم زد.
از مهمترین یافته های این پژوهش مشخص شدن تفاوت میان جوامع صنعتی و غیرصنعتی در میزان اهمیت دادن به زیرساخت هاست. جوامع صنعتی بر توسعة زیرساختهای شهری و اجتماعی سرمایه گذاری میکنند و به آن اهمیت زیادی میدهند که این امر تاثیر زیادی بر تصمیم زنان برای بچه دار شدن در پی دارد.
صنعتی شدن و توسعة زیرساختها منجر به تغییر رفتارهای مادرانه، هم در مورد داشتن فرزند هم در مورد پرورش فرزند، شده است.
No tags for this post.