در یک مطالعه جدید محققان روی طرز نگاه کردن 80 نوزاد که فقط یک تا چهار روز سن داشتند، تمرکز کرده‌اند و با توجه به اینکه نوزادان چه مدت نگاه خود را بر روی تصاویری که به آنها نشان می داده‌اند متمرکز می‌کردند، توجه بصری آنها را اندازه‌گیری کردند.
این کودکان وقتی به سن 3 تا 10 سال برسند پدر و مادرشان پرسش نامه‌ای را راجع به خلق و خو و رفتار بچه‌هایشان پر می‌کنند.
محقان دریافتند که نوزادان که در هر تصویر زمان کمتری را نگاه می‌کردند، تمایل به بیش فعالی بیشتری داشتند. به طور کلی نوزادان که به انسان‌ها مدت زمان کمتری زل می‌‌زدند با مشکلات رفتاری در دوران کودکی مواجه می‌شدند.
بر اساس مطالعه گلبر رونالد استاد دانشگاه لندن تفاوت بین نوزادان در توجه بصری رفتار آنها را در بزرگسالی پیش بینی می‌کند.
به گزارش باشگاه خبرنگاران،محققان در پی پاسخ به این سوال هستند که چه چیزی توجه بصری نوزادان را با رفتار در دوران کودکی پیوند می‌زند؟
تفاوت فاحشی که بین نگاه‌های نوزادان وجود دارد احتمالا به علت ژنتیک یا محیط زیست است.
شرایط محیطی باعث می‌شود افراد در یک زمان سخت، روی موضوع توجه نکنند و دچار اختلالی به نقص توجه باشند.
درجه‌ای از تنوع بین مردم همان چیزی است که باعث می‌شود افراد چیزهای مختلف رشد یکسانی نداشته باشند، در واقع داشتن یک دامنه‌ی توجه بسیار کوتاه حتی ممکن است، یادگیری فرد را مختل کند.
ممکن است تغییرات سریع توجه بصری مورد نیاز یک راننده مسابقات اتومبیل رانی باشد تا او موفق شود و یک شخص دیگر در چیزی شبیه به هنرهای زیبا به دلیل توجه بصری برتری پیدا کند و همه‌ی اینها به نفع افرادی است که محرک‌های دیداری را توسعه بخشیده‌اند.