محققان دانشگاه کوئینزلند پس از تجزیه‌وتحلیل سوابق جهانی ماهیگیری صنعتی، دریافته‌اند که 92 نوع گونه دریایی که از غذاهای مورد علاقه انسان به‌حساب می‌آیند، در معرض خطر انقراض قرار داشته و در این میان، وضع 11 گونه دریایی بسیار بحرانی است.
به گفته این محققان، امروزه هیچ منع قانونی برای اجرای عملیات ماهیگیری روی گونه‌هایی که در معرض انقراض هستند وجود ندارد و غذاهای دریایی نیز در این خصوص، برچسب‌گذاری نمی‌شوند.
این بدان معنی است که برخی از انواع ماهی‌هایی که امروزه توسط مردم نقاط مختلف جهان به‌عنوان غذا سفارش داده می‌شوند، می‌توانند به‌شدت در معرض خطر انقراض باشند.
این موضوع به شکلی ویژه در کشور استرالیا که در آن، غذایی تحت عنوان «فیش اند چیپس» محبوبیت بالایی داشته و برای تهیه آن حداقل از سه نوع ماهی در خطر انقراض استفاده می‌شود، مورد توجه قرار گرفته است.
مجریان این پژوهش می‌گویند: «ما احتمالاً هرگز به خوردن گوریل یا فیل که آن‌ها نیز هر دو در معرض خطر هستند، فکر نخواهیم کرد. ولی در خصوص موجودات دریایی قضیه به‌کلی فرق می‌کند».
به گفته این محققان، «ما اخیراً پژوهانه‌هایی دریافت کرده‌ایم تا در مورد مصرف غذاهای دریایی تحقیق کرده و راه‌هایی برای پایدارتر نگه‌داشتن این صنعت بیابیم».
این تحقیقات هزینه‌ها و فواید ادامه دادن به رژیم غذایی فعلی را درکنار پذیرفتن انواع مختلف غذاهای دریایی جدید را که می‌توان با پایداری بیشتری در آب‌های استرالیا صید کرد مورد بررسی قرار خواهد داد.
پژوهشگران فوق اشاره کرده‌اند: «صنعت صید دریایی از منظر حفاظتی دارای دشواری‌های خاص خود است. زیرا دارای زنجیره‌های تأمینی است که آب‌های بین‌المللی را بدون داشتن یک نهاد حاکم مشخص در بر می‌گیرد. بااین‌حال بهبود پایداری سیاست‌های تجارت غذاهای دریایی در استرالیا و سایر نقاط جهان، می‌تواند به میزان قابل‌توجهی برای اقیانوس‌ها و همچنین برای میلیاردها نفر که برای سلامتی و معیشت خود به یک اقیانوس سالم وابسته هستند، سودمند باشد».
آن‌ها معتقدند: «خوردن غذایی که در معرض خطر انقراض است بایستی غیرقانونی اعلام شود. اگر ما بتوانیم سیاست‌های ماهیگیری را اصلاح کرده و روش‌های حفاظتی بهتری را به کار ببریم، می‌توانیم از وقوع گسترده انقراض گونه‌های در معرض خطر جلوگیری کنیم. این کار با واردکردن گونه‌های جدیدی نظیر عروس‌های دریایی که در معرض خطر نیستند به بشقاب غذای رستوران‌ها ممکن است».
این یافته‌های جالب‌توجه را نشریه معتبر Nature Communications منتشر کرده است.
نویسنده: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.