دانشمندان شورای ملی تحقیقات اسپانیا و دانشگاه سوری انگلستان، در تحقیقی ارزشمند، پاسخ ایمنی سلول‌ها را به ویروس‌های پاکس بررسی کرده و نتایج جالب‌توجهی گرفته‌اند.
ویروس‌های پاکس مانند پاکس گاوی و پاکس میمونی می‌توانند از حیوانات آلوده به انسان سرایت کنند و باعث ضایعات پوستی، تب، تورم غدد لنفاوی و حتی مرگ شوند.
ویروس‌ها حاوی مواد ژنتیکی هستند که به آن‌ها کمک می‌کند تا از سلول‌های میزبان بهتر عمل کرده و با همانندسازی، گسترش عفونت را انجام دهند.
سلول‌های بدن نیز از مولکول‌هایی تشکیل شده‌اند که اغلب، وجود ویروس‌ها را احساس می‌کنند و گاهی اوقات از طریق شناخت مواد ژنتیکی آن‌ها، سیستم ایمنی بدن را از وجود یک عفونت در آینده آگاه می‌کنند.
اما ویروس‌های پاکس برخلاف ویروس‌های دیگر، ژنوم های بزرگ DNA خود را به‌طور انحصاری در سیتوپلاسم سلول، یعنی منطقه‌ای که پر از سنسور و حسگر است، تکثیر می‌کنند و این‌که ویروس‌های فوق چگونه از شناسایی شدن فرار می‌کنند، امری ناشناخته بوده است.
دانشمندان در این مطالعه از ویروس ECTV، یکی از اعضای خانواده ویروس‌های پاکس که باعث بیماری در موش می‌شود استفاده کرده‌اند. این ویروس از طریق سیستم لنفاوی موش‌ها به اندام‌های حیاتی گسترش می‌یابد و در آنجا به شکلی گسترده همانندسازی کرده و منجر به مرگ سریع حیوان می‌شود.
دانشمندان در خلال بررسی‌های خود، به ژنی موسوم به vSLFN در ژنوم ویروس فوق برخورد کردند که مانع پاسخ‌دهی سلول‌های بدن به ژنوم ویروس می‌شود و لذا باعث می‌شود که عفونت فوق از سیستم ایمنی بدن مخفی بماند.
این دانشمندان متوجه شدند که غیرفعال کردن این تک ژن باعث می‌شود که عفونت به‌خوبی قابل تشخیص شده و یک پاسخ ایمنی قوی نسبت به آن صادر شود. این پاسخ قادر است حتی در برابر دوزهای یک‌میلیون برابر بیشتر از مقدار کشنده سابق این ویروس نیز از بدن محافظت نماید.
محققان بر این باورند که این یافته‌ها نحوه مبارزه ما با عفونت‌های میکروبی را اعتلا بخشیده و باعث بهبود کارایی و ایمنی واکسن‌ها، عوامل ضد سرطان و ژن‌درمانی‌هایی می‌شوند که مبتنی بر ویروس‌های پاکس هستند.
گفتنی است مقاله علمی پژوهشی حاصل از این مطالعه جالب‌توجه در نشریه بین‌المللی Science Advances منتشر شده است.
مترجم: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.