لباس های بیماری زا را بشناسید

در ماه های اخیر هم به دلیل شیوع ویروس کرونا حرف و حدیث هایی از احتمال انتقال ویروس از طریق لباس زده شده که به بررسی آن می پردازیم.

انتقال ویروس از طریق لباس

برای بسیاری از افرادی که تنها برای خرید و کارهای اضطراری از خانه خارج می شوند، زمان برگشت نیازی به تعویض لباس ها و دوش گرفتن نیست. بلکه تنها شستشوی دست ها کفایت می کند. با وجود این که ذرات و قطرات سرفه و عطسه فرد آلوده می تواند با ورود به مجاری تنفسی، دیگران را آلوده کند، این را باید بدانید که بیشتر این قطرات و ذرات به زمین پخش می شوند و ذرات کمی ممکن است به لباس ها بچسبند.

به گزارش نیویورک تایمز، تحقیقات نشان می دهد برخی ذرات ریز ویروس ممکن است به مدت حدود نیم ساعت در هوا معلق بمانند اما به نظر نمی رسد با چسبیدن به لباس ها، باعث انتقال ویروس به آدمی شوند.

درواقع، ذرات کوچکی که برای مدت کوتاهی در هوا شنار می مانند، به نظر نمی رسد آنقدر مقاومت داشته باشند که به دلیل فشار هوا بر اجسام، روی لباس بنشیند و تنها در اطراف بدن شما و لباس در حرکت هستند.

ویروس ها در هوا جریان پیدا می کنند و مانند پشه ها و ذرات گرد و غبار که در هوا جریان دارند. بنابراین، به عنوان مثال ماشینی که آهسته حرکت می کند، پشه هایی که در هوا پرواز می کنند از کنار آن می گذرند اما وقتی سرعت ماشین بالا می رود احتمال این وجود دارد که پشه ها از قسمت جلوپنجره وارد موتور خودرو شوند.

شما هم معمولا آنقدر سریع راه نمی روید که این اتفاق برای تان رخ دهد. بنابراین انسان وقتی حرکت می کند، هوا را کنار می زند و همراه آن، ذرات و قطرات آلوده به ویروس هم کنار زده می شوند. درنتیجه، برای این که قطرات عطسه یا سرفه یک فرد آلوده روی لباس شما بنشیند، قطرات آنقدر باید بزرگ باشند تا به راحتی در مسیر جریان هوا قرار گیرند.

بنابراین به خاطر داشته باشید که اگر در محیط بیرون، فردی مستقیم روی لباس شما عطسه کرد، به محض رسیدن به خانه لباستان را خراج کرده و بشویید اما در حالت عادی، با حرکت آهسته بدن، جریان هوا ذرات ویروس را از لباس ها جدا می‌کند.

ماندگاری ویروس روی لباس

بنابراین، ویروس ها روی سطوح نرمی مانند لباس طی چند ساعت خود به خود از بین می روند. اما محققان بر این باورند که معمولا به دو دلیل، احتمال انتقال ویروس از طریق لباس و بافت پارچه به انسان وجود ندارد. یکی این که این ویروس ها بیشتر درون بافت و تای پارچه به دام می افتند و احتمال این که از طریق تماس، به دست یا صورت یا سطحی دیگر منتقل شوند، بسیار پایین است.

از طرف دیگر، این ویروس ها زمانی که خشک می شوند، قدرت آلوده کنندگی خود را از دست می دهند. بنابراین، پارچه به دلیل بافتی که دارد، آب ویروس را جذب کرده و ویروس در مدت کوتاهی نابود می شود.

بنابراین، در روزهای مدرسه و نگرانی والدین به خاطر حضور فرزندانشان در مدرسه، خیلی نباید نگران انتقال ویروس از طریق لباس هایشان باشید. ویروس ها روی لباس ها ماندگاری زیادی ندارند؛ در عوض به آنها بیاموزید که فاصله خود را تا حد امکان از دوستانشان حفظ کرده و دست های خود را مرتب بشویند و ضدعفونی کنند.

وقتی لباس ها سرطان زا می شوند

لباس ها شما را نمی کشند اما مواد شیمیایی به کار رفته در آنها می تواند سلامتی شما را به خطر بیاندازد. در لباس های مدرن از ترکیبات شیمیایی استفاده می شود که اغلب به نرم شدن لباس و جلوگیری از چین و چروک شدن بافت پارچه کمک می کند. همین ترکیبات علاوه بر این که می توانند سرطان زا باشند، ممکن است حساسیت های پوستی ایجاد کرده و حتی اختلالات رشدی ایجاد کنند.

لباس های ضدآب یا مقاوم در برابر لکه، حاوی مواد شیمیایی موسوم به «پلی فلوئوروآلکیل» یا PFAS هستند که در برابر حرارت، چربی، لکه و آب مقاومت بالایی دارند. این مواد شیمیایی دائمی هستند و با ورود به محیط زیست تا هزاران سال باقی می ماند. این مواد در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد اما در صنعت لباس و چرم هم به کار گرفته می شوند و بیشتر در تولید لباس های کار که باید در برابر آب و لکه مقاوم باشند استفاده می شوند.

به گزارش businessinsider، قرار گرفتن در معرض این ماده شیمیایی باعث بروز سرطان های کلیه و بیضه، عیوب کبدی و مشکلات رشدی می شود. همچنین استفاده از ماده شیمیایی فتالات در لباس هایی چون شلوارهای جین، بارانی و چرم های مصنوعی با بروز اختلالات بیش فعالی، آسم، ابتلا به دیابت و سرطان پستان ارتباط مستقیم دارد.

این ماده همچنین در بعضی موارد باعث ناباروری و کاهش قدرت باروری در مردان و بروز آندومتریوز در زنان می شود. این ماده شیمیایی حتی سلامتی کودکان را هم تهدید می کند.

التهاب و مشکلات پوستی با لباس نو

بویی که از لباس های نو به مشام می رسد، به خاطر وجود ماده ای به نام فرمالدئید است. این ماده، گازی بی رنگ است که به ضدچروک بودن پارچه کمک کرده و در آن اصطکاک ایجاد نمی کند و حتی بعد از بارها شستشو هم از بین نمی رود.

استشمام این ماده به کار رفته در لباس ها با بروز بیماری آسم، حالت تهوع و حتی سرطان در ارتباط است و در بعضی افراد به ویژه کسانی که به این ماده حساسیت دارند، التهاب های پوستی ایجاد می کند که خود را با علائمی چون جوش، تاول، خشکی و خارش پوستی خود را نشان می دهد.

شلوارهای جین سرطان زا

رنگ آبی که برای شلوارهای جین به کار می رود، رنگ آزو است که معمول ترین رنگ استفاده شده در تولید پارچه است. این رنگ ها حاوی مواد شیمیایی موسوم به آمین ها هستند که عامل ایجاد سرطان به شمار می آیند و به همین دلیل اتحادیه اروپا استفاده از این رنگ ها را در تولید پوشاک ممنوع اعلام کرده است.

خطری در کمین زنان شیرده

از طرف دیگر، تحقیقات نشان می دهد که وجود ماده ای به نام «اتوکسیلات نونیل فنول» NPEs که در تولید پارچه لباس مورد استفاده قرار می گیرد باعث مشکلات باروری و رشدی در جوندگان شده و نیز ردپایی از آن هم در شیر زنان شیرده، خون و ادرار انسان نیز مشاهده شده است. بزرگ ترین مشکل زمانی اتفاق می افتد که لباس های آغشته به این ماده شیمیایی شسته شده و آب آلوده وارد راه های آبی می شود و موجودات آبزی را به خطر می اندازد.

حساسیت های پوستی لباس های چرم

معمولا چرم طبیعی که از پوست بدن حیوانات برای تهیه لباس مورد استفاده قرار می گیرد، دباغی می شود. در این فرآیند از ماده شیمیایی کروم استفاده می شود که چرم را منعطف تر می کند. اما این ماده برای سلامتی انسان خطرناک است و در تماس مستقیم با پوست بدن، حساسیت های پوستی ایجاد می کند.

گزارش:ندااظهری

No tags for this post.