پژوهشگران دانشکده پزشکی فاینبرگ (Feinberg) دانشگاه نورث وسترن (Northwestern University) ایالات متحده آمریکا در جدیدترین تحقیقات خود دریافتند، افرادی که به نوع شدید کووید ۱۹ مبتلا شده و نیازمند استفاده از دستگاه‌های تنفسی می‌شوند، در معرض خطر آسیب‌های دائمی سیستم عصبی قرار دارند.
آسیب‌های عصبی وارد شده به بیماران مبتلا به نوع شدید کرونا که نیازمند دستگاه‌های تنفسی هستند، نتیجه کاهش جریان خون و التهاب بوده که در اثر استفاده از دستگاه‌های تنفسی ایجاد می‌شود. باید متذکر شد، بیمارانی که از دستگاه تنفسی استفاده می‌کنند اما به بیماری کووید ۱۹ مبتلا نشده‌اند، به ندرت دچار این آسیب‌دیدگی سیستم عصبی می‌شوند.
در حقیقت دستگاه‌های تنفسی برای بیمارانی که به نوع شدید کرونا مبتلا می‌شوند، بسیار حیاتی بوده و باعث می‌شود تا تنفس برای این افراد آسان‌تر شود اما دانشمندان معتقدند آسیب عصبی که به این‌گونه افراد وارد می‌شود، نتیجه کاهش جریان خون و التهابی است که در اثر استفاده از دستگاه‌های تنفسی ایجاد می‌شود. باید متذکر شد، بیمارانی که از دستگاه تنفسی استفاده می‌کنند اما به بیماری کووید ۱۹ مبتلا نشده‌اند، به ندرت دچار این آسیب‌دیدگی سیستم عصبی می‌شوند.
در این بررسی‌های مشخص شد در ۱۲ تا ۱۵ درصد از بیماران مبتلا به نوع شدید کرونا که از دستگاه‌های تنفسی برای بهتر نفس کشیدن استفاده کرده اند، آسیب‌دیدگی عصبی دائمی گزارش شده است. با توجه به تعداد مبتلایان زیاد کرونا در سراسر جهان می‌توان تخمین زد که تاکنون هزاران بیمار تحت تأثیر این عوارض قرار گرفته‌اند.
در این بیماران همچنین علائمی از اختلال عصبی مشاهده شده و معمولا این افراد در هنگام بیدار شدن از خواب، دچار ضعف‌هایی در مفاصلشان می شوند. در ادامه روند تحقیقات، الگوی این ضعف‌ها در طول توان‌بخشی توجه محققان را به خود جلب کرد چرا که اغلب مفاصل مهمی مانند مچ دست، مچ پا یا شانه در یک طرف بدن کاملاً فلج می‌شدند.
در بررسی‌های بیشتر محققان مشخص شد که این بیماران به آرنج یا گردن خود فشار زیادی وارد می‌کنند بنابراین پزشکان برخی از تنظیمات را در نحوه قرارگیری مفاصل انجام داده و برای نمونه بالشتک‌های اضافی زیر آرنج و زانوی بیمار، یعنی جایی که بیشترین فشار بر آن وارد می‌شود، قرار دادند.
تیم محققین با مطالعه پرونده های پزشکی ثبت شده در مراکز درمانی دریافتند که برخی از این بیماران نیز دچار آسیب‌دیدگی عصبی در چهار بخش مجزای بدن می‌شدند. آسیب عصبی در گروهی از این بیماران به حدی بوده که توانایی راه رفتن را از دست داده و نیازمند کمک بوده یا از واکرها یا صندلی‌های چرخ‌دار استفاده می‌کردند.
پزشکان برای برطرف ساختن این مشکلات از برخی تحریکات عصبی درمانی استفاده کردند تا بتوانند به رشد مجدد اعصاب کمک کنند. متأسفانه بدن بسیاری از این بیماران نسبت به این درمان واکنش نشان نداده و بهبود عملکرد آن‌ها بسیار اندک بوده است. این مسئله می‌تواند حاکی از آن باشد که آسیب‌های عصبی وارد شده به این بیماران دائمی خواهد بود.
لازم به توضیح است که تحقیقات این تیم پژوهشی ادامه خواهد داشت تا به نتیجه‌ای برای یافتن روش درمانی مؤثر برای این‌گونه افراد منجر شود.
شرح کامل این پژوهش‌ها و نتایج حاصل از آن برای چاپ در مجله انگلیسی بیهوشی (Anaesthesia) پذیرفته‌شده و به زودی چاپ خواهد شد. نمونه پیش چاپ این مقاله در وب‌سایت این مجله قابل مشاهده است.
مترجم: فاطمه کردی
No tags for this post.