سیناپرس: رییس پژوهشكده مواد و فناوری‌های پیشرفته در نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیردر گفت و گو با خبرنگار سیناپرس، با تاکید بر ضرورت حمایت از پژوهش های کاربردی و فناورانه در کشور، گفت: من فکر می کنم در شرایط فعلی کشور، چنانچه بودجه ای که برای پژوهش مصوب می شود، تخصیص یابد، این بودجه می تواند جوابگوی پژوهش در کشور ما باشد اما مشکل اینجاست که همه بودجه ای که به تصویب می رسد، به پژوهش اختصاص نمی یابد. در حال حاضر چیزی در حدود 0.5 تا 0.6 درصد از بودجه کشور به امر پژوهش اختصاص می یابد که این کافی نیست.
مرآتی افزود: بزرگترین پیامد این موضوع آن است که بیشترین سود را خارجی ها از پژوهش های ما می برند. چون ما تا مرحله تولید علم و ارایه مقاله و ثبت اختراع پیش می رویم اما برای تبدیل این علم به فناوری و تجاری سازی، بودجه کافی وجود ندارد و در عمل، این خارجی ها هستند که از حاصل کار ما استفاده می کنند.
رییس پژوهشكده مواد و فناوری‌های پیشرفته در نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، خاطرنشان کرد: بیشتر پژوهش هایی که در کشور ما صورت می گیرد، پژوهش های بنیادی یا غیرکاربردی است که خروجی آن اغلب به شکل مقاله است نه تولید محصول و فناوری. اگر در همین میزان پژوهش هایی که آمار آن ارایه می شود، سهم پژوهش های کاربردی متعادل باشد، تاثیر خود را بر اقتصاد کشور و زندگی مردم نشان خواهد داد.
وی تصریح کرد: برای حل این مشکل، می بایست دانشگاه ها به سمت دانشگاه های نسل سوم حرکت کنند. یعنی از حالت دانش محور به حالت پژوهش محور درآیند؛ البته پژوهش محوری که خروجی آن فناوری محور و تولیدمحور باشد نه مقاله محور.
این استاد دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تاکید کرد: اگر همین میزان بودجه پژوهشی دانشگاه ها صرف پژوهش های کاربردی و فناورانه بشود، کم کم نمود آن را در رفع مشکلات صنعت و جامعه خواهیم دید و از نتایج آن، صنایع داخلی بهره مند می شوند.
مرآتی در پاسخ به این پرسش که چرا تاکنون ارتباط صنعت و دانشگاه در کشور ما به نحوی نبوده که بخشی از بودجه های پژوهشی دانشگاه ها و پژوهشگاه از این طریق تامین شود؟ گفت: یکی از دلایل آن همین سیاستگذاری هاست. پژوهشگران و اعضای هیات علمی دانشگاه ها که مشغول پژوهش هستند، نیاز به یک سری انگیزه ها دارند که این پژوهش های خود را به سمت صنعت سوق بدهند و از این طریق بودجه پژوهشی جذب کنند. اما در حال حاضر، امتیاز داشتن مقاله برای اعضای هیات علمی خیلی بیشتر است تا اینکه بخواهند با صنعت ارتباط برقرار کنند و مشکلی را از صنعت حل کنند. از آن طرف هم باید برای صنعت انگیزه ای وجود داشته باشد که به سراغ دانشگاه بیاید. به فرض این انگیزه می تواند این باشد که اگر صنعت نتواند محصولش را با کیفیت خاصی عرضه کند، این محصول مشتری نداشته باشد.
رییس پژوهشكده مواد و فناوری‌های پیشرفته در نساجی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، در پایان اظهار کرد: صنعتگران تنها در شرایطی به سمت حمایت از پژوهش می آیند که بدانند این پژوهش برای آنها فایده ای دارد و سود و کیفیت محصول آنها را ارتقا می دهد. اگر صنایع ببینند که محصولشان در بازار مشتری دارد و یا اینکه از سمت واردات کالاهای بی کیفیت خارجی تهدید شوند، طبیعتا به طرف برقراری ارتباط با دانشگاه و حمایت از پژوهش گام بر نمی دارند. بنابراین این ارتباط دوطرفه است.
No tags for this post.