سالیان متمادی است که محققان مواد شیمیایی را به طور جداگانه بررسی می‌کنند تا ببینند آیا آنها می‌توانند سبب بروز بیماری سرطان شوند یا خیر.
ویلیام گودسان (William Goodson) دانشمند ارشد مرکز پزشکی کالیفرنیا، به تازگی در مصاحبه ای به پرسشهایی در رابطه با این پژوهش و اینکه آیا مصرف‌کنندگان مواد شیمیایی باید در مورد استفاده روزمره این مواد نگران باشند یا خیر، پاسخ داده است.
چند درصد از سرطانها ممکن است با مواد شیمیایی زیست‌محیطی مرتبط باشند؟
آژانس بین‌المللی سازمان بهداشت جهانی این مقدار را 7 تا 19 درصد برآورد کرده است. مردم تصور می‌کنند که 5 تا 10 درصد است، اما من گمان می‌کنم حتی شاید بیشتر از 19 درصد باشد.
آیا انواع خاصی از سرطان وجود دارد که به احتمال زیاد مرتبط با مواد شیمیایی باشد؟
این همان چیزی است که اطلاعات چندانی در مورد آن نداریم.
آیا ممکن است در دوره‌های خاصی از زندگی، قرار گرفتن در معرض این ترکیبات بیشترین ضرر را داشته باشد؟
آخرین تحقیقات به وضوح نشان می‌دهد که حتی مقادیر کمی از مواد شیمیایی می‌توانند تغییرات بیولوژیکی در بدن انسان به وجود آورند که این تغییرات می‌تواند مضر باشد، به ویژه در دوران رشد کودک. البته محققان برای بررسی اثرات مواد شیمیایی بر تمام مراحل زندگی نیاز به تحقیق بیشتری در آینده دارند.
روی صحبت ما با کدام نوع مواد شیمیایی است؟ آیا منظور آن دسته از مواد شیمیایی است که ساخته دست انسان است یا مواد شیمیایی طبیعی را نیز در بر می گیرد؟
بعضی از آنها طبیعی هستند مانند آرسنیک موجود در آبهای زیرزمینی. برخی از آنها نیز ساخته دست انسان است مانند پارابنها (paraben) و فتالاتها (phthalates) که در محصولات بهداشتی مانند شامپو، محصولات غذایی و بسته‌بندی مواد غذایی وجود دارد. پارابن و فتالات هر دو از مواد شیمیایی خطرناک هستند.
از آنجا که ما روزانه در معرض مواد شیمیایی زیادی قرار داریم، چگونه می‌توانید ترکیباتی را که موجب بروز سرطان می‌شوند شناسایی کنید؟
این یک پروژه بسیار عظیم و پیچیده است و نمی‌توان آن را دست کم گرفت. اما تحقیقاتی وجود دارد که نشان می‌دهد پیگیری پرسشی که مطرح کردید بسیار مهم است. به عنوان مثال ثابت شده است که خود پارابن به تنهایی خطری ندارد اما ترکیبی از پارابنها سبب رشد سلولهای سرطانی می‌شود.
آیا باید سعی کنیم تا جایی که ممکن است از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص اجتناب کنیم؟
ما سعی می‌کنیم لیستی مرتب کنیم تا شما بتوانید به مردم اعلام کنید که کدام ماده شیمیایی را از خود دور کنند یا اصلا از آن استفاده نکنند. البته تقریبا غیر ممکن است که بتوان به دور از مواد شیمیایی زندگی کرد. با این حال می‌توان تغییراتی در مصرف این مواد ایجاد کرد. مثلا مهمترین کاری که در این مورد می‌توان انجام داد قطع مصرف آب آشامیدنی در بطریهای پلاستیکی است. ولی اگر هیچ نوع آب آشامیدنی وجود نداشته باشد، مجبوریم از آن استفاده کنیم. انتخاب دیگری وجود ندارد.
به عنوان مثال شخصا ترجیح می‌دهم شیر را در بطریهای شیشه‌ای خریداری کنم، اما یافتن آن بسیار مشکل است. همه افراد به ویژه زنان باردار، کودکان و سالمندان، باید سعی کنند تا حتی‌الامکان از مواد شیمیایی مضر در محیط خود مانند هوایی که تنفس می‌کنند، آب و غذای مصرفی و محصولاتی که در منزل استفاده می‌شود دوری کنند. توصیه ما این است که از آب تصفیه شده به جای آب موجود در بطری پلاستیکی استفاده شود. همچنین، لوازم آرایشی و بهداشتی که در آنها بیش از حد از فتالات و مواد شیمیایی استفاده شده، پرهیز شود.
No tags for this post.