یک پژوهش جدید نشان می‌دهد قشر سفید مغز زنان سالمند که در مناطق جغرافیایی پر از ذرات ریز گرد وغبار زندگی می‌کنند، به طور قابل توجهی نسبت به کل مغز کوچکتر است. این ذرات ریز معلق در هوا که کوچکتر از 2.5 میکرومتر هستند، به راحتی وارد ریه و احتمالا جریان خون می‌شوند.
بررسی تاثیر آلودگی هوا بر مغز انسان یک حوزه جدید از عصب‌شناسی زیست‌محیطی است. این مطالعه شواهد قانع کننده‌ای ارائه می‌دهد که قسمتهایی از مغز سالمندان به ویژه قشر سفید با قرار گرفتن در معرض ذرات ریز هوا به مدت طولانی، هدف اثرات نوروتوکسیک قرار می‌گیرد.
این مطالعه نشان داد حجم قشر سفید مغز در زنان 71 تا 89 ساله که در مکان‌های پر از گرد و غبار زندگی می‌کنند به مراتب کوچکتر است و شرایطی مانند ناحیه جغرافیایی که در آن زندگی می کنند، نژاد یا قومیت، وضعیت اقتصاد جامعه، شیوه زندگی و یا شرایط پزشکی که ممکن است حجم مغز را تحت تاثیر قرار دهد قادر به توضیح این مساله نیستند.
محققان با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، مغز 1403 زن را بررسی کرده و همچنین به منظور برآورد میزان قرار گرفتن این شرکت‌کنندگان در معرض آلودگی هوا طی شش – هفت سال گذشته، اطلاعاتی درباره محلهای اقامت آنها و میزان آلودگی هوا در این مناطق جمع‌آوری کرده و به بررسی آنها پرداختند.
این اولین مطالعه‌ای است که در خلال بررسی اثرات نوروتوکسیک روی مغز سالمندان بین قشر سفید و خاکستری مغز تمایز قائل شده است.
قشر سفید مغز حاوی فیبرهای عصبی است و توده قسمتهای عمیق مغز و قسمتهای سطحی نخاعی را تشکیل می‌دهد. قشر سفید نواحی مختلف مغز را به هم متصل کرده و از طریق آن سیگنال‌های عصبی بین این نواحی عبور می‌کنند. این قشر همچنین چگونگی پردازش اطلاعات را در مغز تعیین می‌کند. قشر خاکستری در درجه اول از اجسام سلول عصبی، دندریت‌ها، سلول‌های گلیال و مویرگ‌ها تشکیل شده است. در این مطالعه تاثیرات ناشی از قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا روی قشر خاکستری مغز بررسی نشد.
این پژوهش به تازگی در نشریه Annals of Neurology منتشر شده است.
No tags for this post.