بیماری شریان کرونر یا به‌اصطلاح پزشکان CAD، به تنگی یا انسداد تمام یا قسمتی از مجرای شریان کرونر به دلیل فرایند آترواسکلروز و یا وجود لخته اطلاق می‌شود که در آن شریان مبتلا نمی‌تواند نیاز عضله میوکارد قلب به اکسیژن را برآورده سازد و پیامد آن آنژین صدری و انفارکتوس میوکارد یا همان سکته یا حمله قلبی است.
روش‌های مختلفی جهت تشخیص، پیگیری و کنترل درمان قلبی عروقی وجود دارد. در روش‌های درمانی می‌توان استفاده از داروهای ضد انعقاد، دستیابی به عروق کرونر از طریق شریان ران پا، گشاد کردن کرونر، استنت گذاری، جراحی بایپس شریان کرونری )CABS ) و پیوند از ورید صافن را برشمرد. اما روش‌های درمانی یادشده، همگی تهاجمی، خطرناک و پرهزینه هستند.
به همین دلیل به گفته پزشکان، یافتن روش‌های نوین جهت شناسایی افراد مستعد به تنگی عروق نه‌تنها در مراحل ابتدایی و اولیه بلکه قبل از شروع اختلالات شریان کرونر و پیگیری درمان ضروری است.
در این خصوص مدتی است که مطالعه بر روی گروهی از مواد ژنتیکی بدن به نام microRNA ها که خانواده مهمی در تنظیم بیان ژن‌ها هستند مدنظر پژوهشگران قرار گرفته است. microRNA ها، RNA های غیر کد کننده با طول 19 تا 24 نوکلئوتید هستند که بیان mRNA های هدف سلول و به دنبال آن تولید پروتئین‌های خاص را تنظیم می‌کنند و لذا در مراحل زیستی مختلف سلول ازجمله تمایز، تکثیر، مرگ سلولی، سوخت‌وساز، تنظیم بیان ژن و موارد دیگر دخیل هستند.
خواص متعدد این مواد سلولی، باعث شده است که گروهی از محققان کشور، قابلیت آن‌ها را برای شناخته شدن به‌عنوان نشانگرهای هدف به‌منظور تشخیص سریع اختلال در عروق کرونر قلب مورد بررسی قرار دهند.
برای انجام این مطالعه، پژوهشگران فوق که شامل تیمی 4 نفره از دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال بودند، از مشارکت 100 بیمار دارای اختلال و تنگی شریان عروق کرونر بهره بردند. استخراج microRNA های این بیماران از نمونه پلاسمای خون آن‌ها انجام شد و سپس به کمک دستگاه‌های موسوم به پی سی آر، داده‌های مورد نیاز از نمونه‌ها اخذ گردید.
نتایج این بررسی‌ها نشان داد که می‌توان از microRNA موسوم به miR-197 به‌عنوان یک شاخص عملکرد سلول‌های عروق کرونر استفاده کرد و آن را به‌عنوان نشانگر زیستی جهت پیش‌آگهی شروع اولیه و کنترل درمان اختلالات عروق کرونر مورد استفاده قرار داد.
در این خصوص، رضا علی بخشی، استادیار و پژوهشگر گروه ژنتیک دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه و سایر همکارانش در این تحقیق، اظهار داشته‌اند: «از متغیرهای مورد بررسی در این تحقیق، علیرغم افزایش سطح بیان اکثر پارامترها، به نظر می‌رسد بیومارکر 197-miR دارای همبستگی مثبت و معنادار مهمی در این دسته از بیماران نسبت به افراد کنترل محسوب می‌گردد. بنابراین افزایش و تغییر بیان مشخص 197-miR در ضایعات عروق کرونر، احتمالاً می‌تواند منعکس‌کننده تغییر عملکرد سلول‌های عروق کرونر بوده و نیز با وسعت گرفتگی عروق کرونر ارتباط معناداری داشته باشد».
آن‌ها ادامه می‌دهند: «این میکرو RNA می‌تواند به‌عنوان یک بیومارکر مهم در تشخیص، پیگیری و کنترل وضعیت عروق کرونر و بیماری CAD مطرح گردد. بنابراین به نظر می‌رسد اندازه‌گیری 197-miR به‌عنوان بیومارکر سرمی، می‌تواند به‌عنوان یک ریسک فاکتور بیماری قلبی عروقی، بسیار ارزشمند باشد».
این پژوهشگران انجام پژوهش‌های بیشتر جهت دست یافتن به مجموعه‌ای از پانل‌های microRNA با همراهی 197-miR را به‌منظور تشخیص زودرس این‌گونه از ضایعات قلبی عروقی، خواستار شده‌اند.
شایان ذکر است نتایج امیدوارکننده فوق در قالب یک مقاله فنی و علمی پژوهشی در «مجله علمی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران» منتشر شده‌اند.
گزارش: محمدرضا دلفیه
No tags for this post.