امیدی نو برای پیوند کلیه های مصنوعی

چند سالی است تلاش هایی به منظور تولید کلیه مصنوعی در دنیا به عمل آمده و موفقیت هایی نسبی نیز در این حوزه حاصل شده است،با این حال، فرآیندهای طبیعی بدن نظیر لخته شدن خون مانعی جدی برای حفظ عضو جدید پیوندی در بدن است.

گروهی از دانشمندان به سرپرستی دکتر جیمز یوو توانستند به شیوه ای برای به تاخیر انداختن لخته شدن خون دست یابند. این شیوه می تواند مسیر پیش رو را برای تحقیقات آینده در این حوزه هموارتر سازد.آن چه در ادامه می خوانید، مصاحبه ای است با دکتر یوو در مورد این پژوهش و چشم اندازی که می توان برای آینده این حوزه از پزشکی متصور شد.

اصلی ترین یافته پژوهش شما چه بود؟

پژوهش ما بخشی از تلاش چندین ساله ای است که در پزشکی برای تولید کلیه مصنوعی به منظور برطرف ساختن نیاز به این اندام صورت می گیرد. متاسفانه اهدای کلیه در حال حاضر جوابگوی نیاز به این عضو از بدن نیست. ما در پژوهش مان توانستیم شیوه ای برای باز نگاه داشتن رگ های خونی در اندام جدید و حفظ جریان گردش خون در آن ابداع کنیم. تا پیش از این، کلیه های تولید شده در آزمایشگاه بسیار کوچک بودند و تنها یک یا دو ساعت پس از پیوند کار می کردند و اصلی ترین دلیل توقف کارکرد آنها هم به تجمع لخته خونی در آنها مربوط می شد.

ما در پژوهش مان از یک فرآیند دو مرحله ای برای به حداقل رساندن این شکل گیری لخته استفاده کردیم. نخست، کارآمدترین شیوه برای پوشش دهی به رگ های خونی با استفاده از داربستی از جنس سلول اندوتلیال توسط پژوهشگران تیم ما شناسایی شد. ما به این نتیجه رسیدیم که کارآمدترین شیوه برای این کار عبارت بود از تزریق سلول ها با استفاده از سرنگ و سپس پمپاژ سلول ها با سرعتی بیشتر به درون رگ ها. سپس باید راهی می یافتیم تا سلول هایی که وارد رگ ها کرده بودیم در جای خود می ماندند و همراه با جریان خون جابجا نمی شدند. به همین دلیل، دیواره رگها را با مواد پادتن پوشاندیم تا به سلول های اندوتلیال متصل شوند.

 

کدام بخش از نتایج پژوهش شما شگفت انگیزتر بود؟

اصلی ترین مشکلی که دانشمندان فعال در این زمینه با آن روبرو هستند، به شکل گیری لخته خونی در کلیه پیوندی است. ما شیوه های مختلفی را برای غلبه بر این مشکل امتحان کردیم. مشاهده اینکه شیوه نهایی ما توانست در یک دوره چهارساعته موثر باشد برای مان شگفت انگیز و خوشحال کننده بود. اکنون در حال انجام یک مطالعه بلندمدت برای تعیین حداکثر زمان حفظ جریان خون در رگ های کلیه پیوندی هستیم.

 

پژوهش شما چه پیغامی برای پزشکان و بیماران دارد؟

این پژوهش در کنار پژوهش ها و مطالعات دیگر صورت گرفته در این حوزه نشانگر این است که می توان به پیوند کلیه مصنوعی به بیماران امیدوار بود. البته هنوز راه زیادی در پیش داریم و باید بر مشکلات مختلفی غلبه کنیم. به هر حال، امیدواریم این پژوهش ها در آینده بتواند مساله کمبود اهدا کننده را حل کرده و زندگی دوباره ای به بیماران نیازمند پیوند عضو ببخشید.

 

چه توصیه ای به پژوهشگرانی فعال در این حوزه دارید؟

ما مطالعه خود را ادامه می دهیم و می خواهیم شیوه ای که بدان دست یافته ایم را بهبود بخشیم. با این حال تردیدی نیست که در ادامه مسیر با موانع زیادی روبر خواهیم بود و به همین دلیل پیش بینی مسیر آینده این حوزه کار چندان ساده ای نیست.

 

مشروح این پژوهش را می توانید در مقاله منتشر شده در ژورنال Technology ببینید.

No tags for this post.