به گزارش ایرنا از ساینس، این نانوروبات ها در ابتدا به شکل دانه هایی از جنس اکسید آهن هستند که از طریق سوزن به جریان خون بیمار منتقل می شوند. سپس این دانه ها توسط ترکیبات شیمیایی و نیروی مغناطیسی مشابه دانه های تسبیح به یکدیگر متصل می شوند و تشکیل یک نانونوار می دهند.
پس از آن پزشکان با استفاده از میدان های مغناطیسی خارج از بدن بیمار، می توانند جهت و شکل دوران هریک از دانه ها را کنترل و در نتیجه آن حرکت مارپیچ نانونوار را در رگ های بیمار کنترل کنند. بدین ترتیب جراحان با تغییر شدت و راستای میدان مغناطیسی خارجی می توانند نانونوار را دقیقا به محل گرفتگی رگ منتقل کنند.
نانونوار متشکل از دانه های اکسید آهن، در یک حرکت مارپیچ، عملکرد ابزارهای حفاری را درون رگ ها شبیه سازی کرده و بخش های مسدود شده رگ را باز می کنند.
این روش با الهام از عملکرد باکتری عامل بیماری لایم (یک نوع بیماری پوستی) طراحی شده است. این باکتری از ساختار مارپیچ خود برای حرکت به اطراف و آسیب رسانی به بافت های زنده استفاده می کند.
محققان امیدوارند این نانوروبات ها ظرف 4 سال آینده در بین ابزارها و تجهیزات کلینیکی مورد استفاده پزشکان قرار گیرند.
در روش های سنتی درمان رگ های مسدود شده از ابزار حجیم شونده استفاده می شود.
No tags for this post.