تفکیک زباله از مبدا شاه کلید حل چالش های زیست محیطی

از بین رفتن تالاب ها و خشک شدن دریاچه ها، تخریب جنگل ها و افزایش ساخت و سازها، افزایش آلودگی های مختلف نظیر آلودگی هوا، آب، خاک و صوت، کمبود منابع آب های زیرزمینی، عدم مدیریت پسماند و دفن بهداشتی زباله ها، ورود پساب های شهری، صنعتی، کشاورزی به اکوسیستم های طبیعی نتیجه این برهم خوردن تعادل محیط زیست کشورمان است.

به گونه ای که امروزه وضعیت پسماندها و نحوه مدیریت آن به یکی از چالش های اساسی حوزه محیط زیست در کشور تبدیل شده است.

به گزارش سیناپرس، یک فعال محیط زیست در رابطه با این مقوله، گفت: ملاک اینکه محیط زیست برای جامعه ای مهم است یا نه این است که مردم آن جامعه چقدر حاضرند برای حفظ محیط زیستشان هزینه بدهند؟ منظور از هزینه، هزینه مادی و معنوی است که ایرانیان واقعا در این حوزه پیشگام هستند.

محمد درویش در سخنرانی که چند روز پیش در سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران داشت، بیان کرد: اکنون در یکی از دشوارترین مقاطع اقتصادی کشور زندگی می کنیم، اما در همین شرایط وقتی برای یک موضوع محیط زیستی فراخوان می دهیم در کمتر از یک روز می توانیم هزینه های کاری که در نظر داریم را جمع آوری کنیم. پس اینها مردمی هستند که محیط زیست برایشان مهم است، فقط کافی است به گونه ای رفتار کنیم که اعتمادشان جلب شود.

وی اظهار کرد: من قبول ندارم که حوزه پسماند، فاضلاب و … که یکی از مهمترین عوامل کاهنده کارایی سرزمین در کشور ما هستند، به این دلیل فقیر مانده که کشور اعتبار و بودجه ندارد. چراکه، شهرداری تهران از سال 84 تا کنون حدود 75 هزار میلیارد تومان برای ساخت اتوبان، تونل، پارکینگ های طبقاتی و … هزینه کرده که حاصل آن ورود سالی 500 هزار خودرو به شهر تهران، ترافیک، سوانح رانندگی و کلی مشکلات دیگر شده است.

درویش ادامه داد: موضوع اینجاست که شهرداری که می تواند این مقدار هزینه کند، حتما می تواند یک دهم این رقم را در حوزه تفکیک زباله از مبدا هزینه و درد بزرگی را نه تنها از پایتخت که از کل کشور دوا کند.

افت کیفی منابع آب حاصل رها کردن زباله در طبیعت

وی تاکید کرد: یکی از بحران هایی که در حال حاضر کشور با آن روبه روست، افت شدید کیفی منابع آب است نه کاهش کمی که متاسفانه ما کمتر به آن توجه می کنیم. رگه هایی از مواد به شدت آلاینده در سفره های آب زیرزمینی مشاهده شده، به گونه ای که نیترات موجود در آب و سرب های موجود در خاک که به محصولات کشاورزی که انسان از آن تغذیه می کند وارد می شود، امروزه به مساله ای عادی تبدیل شده است.

درویش ادامه داد: به بهانه آلودگی سفره های آب زیرزمینی از طریق شیرابه های زباله ها در استانی مانند گیلان که بارندگی هایش چهار برابر نیاز مردمش است، سد سازی صورت می گیرد و هزینه های هنگفتی برای این موضوع می شود. موافقان این عملکرد دلیل آن را جلوگیری از ورود پسآب های آلوده به شالیزارها و تامین آب شیرین از طریق احداث سد عنوان می کنند.

وی افزود: همین امر باعث ورود 7 لیتر در ثانیه شیرابه به جنگل های هیرکانی در سراوان می شود که حدود 40 سال است که ادامه دارد، در نهایت این شیرابه ها وارد تالاب انزلی می شود و ما از آن ماهی می گیریم و بعد ابراز ناراحتی می کنیم که چرا سونامی سرطان در کشور افزایش پیدا کرده است.

چه باید کرد؟

درویش مطرح کرد: این در حالیست که با تقویت سامانه های هوشمند تفکیک زباله از مبدا فقط مشکلات تغذیه ای و سونامی سرطان در کشور را حل نمی کنیم، بلکه هزینه درمان و خرید داروهای درمان سرطان در کشور که چند برابر بودجه آموزش و پرورش است را تا حد چشمگیری کاهش می دهیم.

وی عنوان کرد: اما چرا این اتفاق در کشور اتفاق نمی افتد؟ دلیلش این است که ما به همه مسائل بخشی نگاه می کنیم و هرکس می خواهد گلیم خودش را از آب بیرون بکشد. متوجه نیستیم که این خدمات فقط مشکل بخش کوچکی از شهرداری تهران تحت عنوان سازمان مدیریت پسماند را حل نمی کند بلکه مشکل ایرانیان را حل می کند.

این فعال محیط زیستی با بیان اینکه باید چنین طرز فکری وجود داشته باشد تا بودجه لازم برای انجام این کار بزرگ تامین شود، گفت: تهران اگر در این کار موفق شود یعنی ایران موفق شده است. باید متوجه باشیم که مطالبات عمومی می تواند سیاستگذاری ها و برنامه ریزی های مسوولان در سطح کلان را تغییر دهد. بنابراین، باید بدانیم با چه ادبیاتی درخواست ها را مطرح کنیم و متوجه باشیم که دغدغه ما باید چه باشد؟ باید زاویه دیدمان را تغییر داده و در جایگاه مناسب بایستیم و به ماجرا نگاه کنیم؟ تا مانند بسیاری از فعالیت های دیگرمان در این حوزه هم شاهد وقوع اتفاقات مثبت باشیم.

گزارش:مهگل غفاری

No tags for this post.