امیدی جدید در درمان مبتلایان به ALS

دانشمندان موسسه تحقیقاتی گلدستون و دانشگاه میشیگان مکانیسم سلولی جدیدی را در درمان بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک شناسایی کردند. این پژوهشگران نشان دادند که افزایش سطح پروتئین کلیدی از مرگ سلول‌ها جلوگیری می‌کند و همچنین نتایج مطالعات آنها نشان داد که استفاده از این روش درمانی ممکن است اثرات مفیدی در درمان بیماری فراموشی گیجگاهی که بسیاری از پروتئین‌ها در وقوع آن دخالت دارند داشته باشد.

بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS ) که به عنوان بیماری لوگرینگ شناخته می‌شود یک نوع اختلال عصبی است که در طی آن نورون‌های محرک مغزی و نخاعی از بین رفته و در نتیجه منجر به فلج و مرگ سلول‌ها می‌شوند. یکی از مشخصه‌های اولیه بیماریALS  تجمع نوعی پروتئین به نام TDP43 است که برای سلول ها بسیارسمی و کشنده است. در مطالعه‌ای که اخیرا در مجله PNAS  منتشر شده است، پژوهشگران نشان دادند که پروتئین دیگری به نام hUPF1 توانایی مقابله با پروتئین TDP43 را دارد و در نتیجه از مرگ سلولی جلوگیری می‌کند. دکتر سامی بارمادا ،استادیار مغز و اعصاب در دانشگاه میشیگان و موسسه تحقیقاتی گلدستون می گوید TDP43 :نوعی پروتئین کلیدی است که اگر مقدار آن زیاد یا کم باشد می‌تواند باعث مرگ سلولی شود.

او همچنین می‌گوید: نتایج پاتولوژی نشان می‌دهد که بیشتر از 90 درصد علت بیماری ALS در نتیجه افزایش سطح پروتئین TDP43 است، بنابراین یافتن درمان‌هایی که سطح این پروتئین را در حد استاندارد نگه دارد بسیار ضروری است. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که پروتئین  hUPF1 دارای پتانسیل بالقوه برای مقابله با بیماریALS   است، اما آنها هنوز به طور واضح نمی‌دانند که چگونه این پروتئین قادر است که جلوی مرگ سلولی را بگیرد.

در مطالعه اخیر پژوهشگران توانایی hUPF1 را در مقابله با تخریب سلولی با استفاده از مدل سلولی ALS را مورد آزمایش قرار دادند. آنها دریافتند که افزایش ژنتیکی سطح پروتئین hUPF1 بقای نورون‌های عصبی را 50 الی 60 درصد افزایش می‌دهد. در گذشته ، پژوهشگران دریافته بودند که عملکرد پروتئین hUPF1  از طریق مدیریت بقای سلولی انجام می‌گیرد و تخریب پنهانی یا NMD  نامیده می‌شود ، تا مقدار TDP43 را در سطح استاندارد نگه دارد و بقای سلولی را افزایش دهد. این مکانیسم حفاظتی بر عملکرد RNA  پیام رسان نظارت دارد.  اگر یک قطعه از mRNA آسیب ببیند، کاملا نابود می‌شود و نمی‌تواند پروتئین ناکارآمدی را که برای سلول‌ها مضرر است تولید کند. در حال حاضر به نظر می‌رسد که NMD  مقادیر پروتئین‌هایی مانند TDP43 که به RNA متصل می‌شوند و تنظیم کننده اتصالات هستند را کنترل می‌کند. از آنجایی که hUPF1 یک تنظیم کننده پیشرفته ای از NMD است تغییرات آن اثرات مستقیمی برTDP43 و سایر پروتئین‌ها دارد.

استیون فینکبر نویسنده ارشد این مقاله و استاد دانشگاه گلدستون در این باره می‌گوید: سلول‌ها روش بسیار مناسبی را برای حفاظت هموستازی و حفاظت از خودشان در برابر پروتئین‌های معیوب توسعه داده‌اند. این اولین بار است که ما قادر هستیم تا از سیستم‌های مدیریتی طبیعی در برابر بیماری‌های عصبی استفاده کنیم. استفاده از این سیستم می‌تواند یک استراتژی درمانی بر علیه بیماری‌هایی مانند ALS و فراموشی‌های گیجگاهی باشد». پژوهشگران می‌گویند: مرحله بعدی این مطالعه کشف داروهایی است که بتوانند با سیستم NMD از پروتئین‌هایی مانند hUPF1 یا سایر پروتئین‌هایی را که بر مقادیر TDP43 و سلول‌های عصبی تاثیر دارند محافظت کند.

منبع

No tags for this post.