بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و 1 مجبورند سطوح قند خون خود را همواره از طریق خونگیری از نوک انگشت دست تحت کنترل داشته باشند. تزریق منظم انسولین نیز برای بسیاری از بیماران کاری دردناک محسوب می‌شود. تزریق مقادیر اشتباه انسولین می‌تواند منجر به عوارض قابل توجهی از جمله نابینایی، قطع عضو، کما یا حتی مرگ بیماران شود.
مشکلات بیماران دیابتی تنها به تزریقات دردناک، چک کردن مداوم قند خون یا رژیم‌غذایی محدود نمی‌شود، بلکه این دسته از بیماران باید این کارها را چندین بار در طول روز و برای تمام عمر انجام دهند.
محققان برای کمک به بیماران دیابتی، چسب هوشمند پیشرفته‌ای را تولید کرده‌اند که مانند چسب زخم روی پوست قرار گرفته و بر سطوح گلوکز نظارت می‌کند.
این چسب هوشمند از مواد غیرسمی و زیست سازگاز تولید شده و اندازه آن معادل یک تمبر پستی است که با صدها میکروسوزن در اندازه مژه چشم پوشش داده شده است.
عملکرد این چسب هوشمند، تقلید از ژنراتورهای طبیعی انسولین در بدن موسوم به سلول‌های بتا است؛ این سلول‌ها اقدام به تولید و ذخیره‌سازی انسولین کرده و تصمیم می‌گیرند که انسولین چه زمانی و در چه مقادیری باید آزاد شود.
محققان در ابتدا نانوذرات هوشمندی را تولید کردند که از حباب‌های کوچک حاوی مقادیر ناچیز انسولین و آنزیم حساس به گلوکز ساخته شده‌اند؛ سپس این نانوذرات بر روی آرایه‌ای از میکروسوزن‌ها قرار داده شدند که بر روی چسب مخصوص تعبیه می‌شوند.
میکروسوزن‌ها دارای واحدهای ذخیره‌سازی میکروسکوپی انسولین و آنزیم حساس به گلوکز هستند که بلافاصله با بالا رفتن سطح قند خون، محموله خود را در بدن رها می‌کنند.
با قرار دادن چسب هوشمند روی پوست، میکروسوزن‌ها از طریق مویرگ‌ها به جریان خون متصل می‌شوند. با تشخیص افزایش اندک قند خون از طریق آنزیم حساس به گلوکز، چسب هوشمند بصورت خودکار از طریق صدها میکروسوزن، مقدار انسولین مورد نیاز را وارد بدن می‌کند.
این چسب تنها بر روی موش‌ها مورد آزمایش قرار گرفته است، اما می‌تواند نویددهنده پایانی بر تزریقات دردناک و تحولی بزرگ در زندگی بیماران مبتلا به دیابت باشد. هدف نهایی محققان، تولید چسب هوشمند انسولین است که بیمار باید آن را چند روز یکبار تعویض کند.
نتایج این دستاورد در مجله Proceeding of the National Academy of Sciences منتشر شد.
No tags for this post.