میتسوبیشی جی تی ۳۰۰۰ در اوایل دهه ۹۰ میلادی، یک خودروی اسپرت تمام عیار بود؛ تلفیقی از قدرت و تکنولوژی پیشرفته که حتی رقیبی چون فراری را نگران کرده بود. ولی در هزاره جدید، فروغ چندانی نداشت.
خودروی دیفرانسیل جلوی میتسوبیشی اکلیپس کمی بیشتر دوام آورد؛ اما دیگر این نام برای مدل‌های کراس اور کمپانی استفاده می‌شود. در حالی که شاهد تولید خودروهای اسپرت جدیدی در ژاپن هستیم، دست میتسوبیشی خالی است و مدل ۴۰۰۰ جی تی می‌تواند پرچم این کمپانی را بالا نگه دارد.
یکی از تفاوت‌های مشهود بین این خودرو و میتسوبیشی ۳۰۰۰GT ، فاصله گرفتن از خطوط و سطوح ظریفی است که معرف مدل‌های اسپرت دهه ۹۰ بودند. در طراحی میتسوبیشی ۴۰۰۰GT خطوط تند و تیزتری دیده می‌شود؛ ضمن اینکه قوس چرخ‌ها کاملا به چشم می‌آید.
تفاوت دیگری که خالق این رندرها به تصویر کشیده، به فاصله بین چرخ‌های جلو و عقب تا دو سر خودرو (overhang) مربوط می‌شود. در مدل دهه نودی این فاصله یکسان بود، اما در Mitsubishi 4000GT بخش انتهایی کوتاه‌تر شده و کاپوت کشیده‌تر است؛ چیزی که ظاهر اسپرت‌تری به آن می‌دهد.
همچنین زیر چراغ‌های پاپ آپ جلو، یک چراغ باریک عرضی هم اضافه شده که در جی تی ۳۰۰۰ وجود نداشت. تغییر مشابهی را در مورد چراغ‌های عقب نیز می‌توان دید.
ناگفته نماند که میتسوبیشی دوران خوبی را سپری نمی‌کند. اتحاد متشکل از این کمپانی، رنو و نیسان اخیرا نقشه راه جدید خود را اعلام کرد و بر اساس آن، این خودروسازان باید از رقابت با همدیگر بکاهند و روی بازارهایی تمرکز کنند که حضور موفقی دارند. در مورد میتسوبیشی، این شامل ژاپن و آمریکا نمی‌شود؛ پس ناگزیر است که از این بازارها عقب‌نشینی کند و به دو شریک خود میدان بدهد. همین امر، شانس احیای ۳۰۰۰GT و عرض اندام مدل جانشین آن را کم می‌کند.
منبع:کافه دانش
No tags for this post.