صمغ رزینی است معطر كه از درختچه ای از خانواده Burseraceae جنس Commiphora گرفته می شود. این گیاه در كتب طب سنتی با نام های «مُر»، «مرمكی» و «مرحجازی» نامبرده شده است. به فرانسوی آن را Myrrhe و به انگلیسی Myrrh وBalsmodendron گویند.
میوه آن گرد به شکل گلابی و کمی گوشتی است. محل رویش این درختچه و گونه های مختلف آن مناطق گرمسیری جنوب عربستان، حبشه، قسمت جنوبی دریای سرخ مقابل بندر عدن و سواحل آفریقایی دریای سرخ و سواحل سومالی در آفریقا است. از این گیاه به عنوان یکی از گنجینه های کشورهای شرقی یاد میشود. مصریان باستان این گیاه را در خانه می سوزاندند تا دود آن باعث فرار کنه ها از خانه شود.
در طب سنتی از گیاه مر برای درمان دردهای عضلانی و روماتیسم استفاده میشده است. مُرّمکی در فصل گرما به مقدار کمی خود به خود از تنه و ساقه ی درخت ترشح می کند. این صمغ ابتدا سفید است و پس از ماندن قرمز مایل به قهوه ای می شود، طعم آن تلخ است.
روش دیگر گرفتن صمغ این است که قطعات تنه درخت یا ساقه های آن را در آب جوش می پزند و آب آن را صاف و تبخیر می کنند و رسوبات باقی مانده را می گیرند. رنگ این نوع صمغ سیاه بوده و کیفیت آن کم تر از نوع اول است.
مرمکی یک گیاه موثر در ترک اعتیاد است به این صورت که با تحریک کردن گیرنده های دلتا بدن باعث ترشح بیشتر غدد درون ریز بدن می شود؛ این بزرگترین دستاورد یک دارو در درمان اعتیاد است. از طرفی دیگر باید گفت که طبق آخرین مطالعات انجام شده در تایوان می توان با اطمینان گفت که نوشیدنی شربت مر به دلیل داشتن ماده مخدر، جز مخدر های درجه سوم به حساب می آید و به نظر تعداد زیادی از پزشکان و درمانگران می توان از آن به عنوان جایگزین گیاهی استفاده کرد.
ضد قارچ، ضد عفونی کننده، قابض، تقویت کننده سیستم ایمنی، خلط آور، محرک جریان خون و ضد زکام نیز از دیگر اثرات این گیاه است.
No tags for this post.