کرونا و پدیده ای به نام سرنوشت مشترک

این بحران سوای مشکلاتی که برای همه انسان ها ایجاد کرد، اما ما را با واقعیت مهمی به نام سرنوشت مشترک مواجه کرد. به این معنا که دریافتیم سلامت هریک از ما به سلامت دیگران وابسته است. حس سرنوشت مشترک و اینکه کرونا کوچک و بزرگ و پیر و جوان و فقیر و غنی نمی شناسد، همه ما را بر آن می دارد که برای مقابله با این دشمن مشترک در کنار هم باشیم.

کرونا هم طبقات اجتماعی و اقتصادی را درهم می شکند و هم فاصله طبقاتی را به نحوی دیگر به رخ می کشد. لزوم توجه به طبقات و افراد کمتر برخوردار را بار دیگر یادآور می شود.

برای مهار کرونا نمی توان حاشیه نشینان را نادیده گرفت، یا به کودکان کار و خیابان کم توجهی کرد. کرونا یکبار دیگر به یادمان آورد که سعادت و سلامت ما در گرو سلامت و سعادت تک تک افراد جامعه به ویژه توجه به گروه های آسیب پذیر است.

چراکه، این گروه ها علاوه بر کرونا با فقر و نداری هم دست به گریبانند و نگرانی و اضطراب مضاعفی را تجربه می کنند که همین نگرانی سیستم ایمنی بدنشان را نیز تضعیف و آسیب پذیری آنها را در برابر ویروس افزایش می دهد.

از این رو، به نظر می رسد همدلی و همراهی مردم و مسوولان در کنار هم می تواند به کاهش اضطراب، استرس و فشار روانی این مساله کمک کند و از این طریق با افزایش سطح مقاومت طبیعی در مقابل این بیماری مصونیت نسبی ایجاد کند.

حال که به اهیمت این موضوع پی بردیم باید بدانیم که فضای همکاری موجب افزایش نشاط و تراکم انرژی های مثبت در محیط می شود که سرعت تسری آن کمتر از کرونا ویروس نخواهد بود.

موفقیت مقابله با کرونا در کشور ما هم در گرو همراهی مردم و بودن آنان در کنار مسوولان است که آن هم مستلزم داشتن اطلاعات درست است. مسوولان با شفاف سازی و برخورد صادقانه در امر اطلاع رسانی، می توانند زمینه های اعتماد و همبستگی جامعه برای مبارزه و مقابله با ویروس کرونا را به وجود آورند.

نکته حائز اهمیت این است که به فاصله کوتاهی از شوک اولیه ناشی از شیوع کرونا در کشور، شاهد شکل گیری حرکت های همدلانه در اشکال و شیوه های مختلف از سوی مردم و تشکل ها در سراسر کشور هستیم.

برخی از مصادیق این همدلی عبارتند از تلاش های جهادی با حضور افتخاری جوانان برای اضافه کردن یک شیفت به خط تولید کارخانه ماسک، تلاش بی وقفه و مشارکت گروهی از پژوهشگران برجسته کشور و نیز دانشجویان برای تهیه محلول های ضد عفونی، توزیع ماسک و بسته های بهداشتی رایگان در میان مردم از سوی خیرین در سراسر کشور، همیاری داوطلبانه مردم با کادر درمان بیماران در بیمارستان های خاص بستری بیماران کرونا، نصب شیر آب و قرار دادن مایع دستشویی در کنار خیابان از سوی برخی مغازه داران برای استفاده عموم مردم، آماده سازی غذا و شیرینی برای تقدیر از جهادگران کادر درمان بیمارستان های درگیر، تهیه بسته های آموزشی در فضای مجازی در خصوص پیشگیری، تشخیص و مقابله با کرونا، تهیه و توزیع بسته های آموزشی رایگان برای دانش آموزان و دانشجویان در ایام تعطیلی واحدهای آموزشی در فضای مجازی و …که قطعا از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

علاوه بر اینها، یکی دیگر از وجوه همدلی، حمایت از افراد و کسب و کارهایی است که این روزها به دلیل شرایط اضطراری موجود، از رونق افتاده اند و انجمن ها و تشکل های مردم نهاد می توانند در این زمان با ایده پردازی، جلب حمایت های نیکوکاران، کمک به شناسایی نیازمندان و آسیب دیدگان مالی، اقدام های حمایتی لازم را در خصوص این افراد انجام دهند.

فراموش نکنیم که حرکت های همدلانه معمولا به صورت خودجوش همانطور که در زمان دفاع مقدس و در بحران هایی چون سیل و زلزله و همه گیری هایی چون وبا و … در مقاطع مختلف بروز و ظهور یافت در این مقطع نیز همچنان خودجوش شکل می گیرد.

اما نباید فراموش کرد که همه اینها در کنار تلاش مسوولان بهداشت و درمان و اقدام های هماهنگ دولتمردان برای مهار این بیماری و آثار و پیامدهای آن معنادار خواهد بود.

*فریفته هدایتی-پژوهشگر اجتماعی

No tags for this post.