خودشیفتگی;اختلالی شایع میان مردان بدنساز
تمامی اعمال بشر از جنبه فیزیولوژیکی و روان شناختی قابل بررسی است و با توجه به نقشی که جنبه های روانی در اعمال و رفتار بشر دارد، اهمیت به مباحث روان شناسی ارزش و اعتبار ویژه ای دارد و جایگاه تحقیق و تفحص در این شاخه را بیش از بیش نمایان می کند.
اخیرا پژوهشی در شهر تبریز صورت گرفته است که افراد بدنساز , کسانی که حداقل یک سال مداوم در هفته حداقل دو روز به صورت منظم در سالن بدنسازی تمرین می کردند , را مورد مطالعه قرار داده است.
این پژوهش که از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری بود، شامل 161 ورزشکار با میانگین سنی 25 سال بود که با توجه به ویژگی های تعیین شده برای جامعه آماری، نمونه تحقیق تعداد افرادی بود که به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. لازم به ذکر است که در این تحقیق از مقیاس شخصیت خودشیفته (NPI) راسکین و هال (1979) و پرسشنامه آمادگی بدنی ادراک شده (PPFS) آبادی (1998) برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. و داده ها با استفاده تحلیل رگرسیون بررسی شد.
نتیجه این پژوهش حاکی از آن بود که ترکیب بدنی و شرایط جسمانی در مجموع 22% از تغییرات خودشیفتگی ناسازگار و 15% از تغییرات خودشیفتگی سازگار را میان مردان بدنساز شامل می شد. به علاوه همانگونه که نتیجه این پژوهش نشان داد، ابعاد هر دو نوع خودشیفتگی با ادراک بدنی رابطه معنی داری داشت.جزئیات بیشتر این تحقیق در پژوهشنامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی بمنتشر شده است.
محققین:علی زاده لیلی, حسینی فاطمه سادات, محمدزاده حسن
